بررسی بالینی و فرابالینی اعصاب محیطی در بیماران مبتلا به میلوپاتی HTLVI

تظاهر عمده عفونت با ویروس HTLV1، پاراپارزی اسپاستیک با ماهیت پیشرونده است که به عنوان میلوپاتی وابسته به (HAM)HTLV1 یا پاراپارزی اسپاستیک تروپیکال (TSP) شناخته می شود. این مطالعه با هدف بررسی بیماران مبتلا به میلوپاتی ناشی از ویروس HTLV1 را از لحاظ ابتلا همزمان به نوروپاتی، تظاهرات بالینی و نوروفیزیولوژی انجام شده است.
این مطالعه توصیفی در سال 84-1382 در مراجعین به درمانگاه اعصاب و درمانگاه تخصصی بیماران HTLV1 بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شده است. 73 بیمار مبتلا به میلوپاتی ناشی از ویروس HTLV1، جهت بررسی ابتلای احتمالی همزمان به نوروپاتی هم از لحاظ بالینی و هم نوروفیزیولوژی مورد مطالعه قرار گرفتند. از بیماران بررسی اعصاب مدیان و اولنار اندامهای فوقانی و اعصاب پرونئال و تیبیال و سورال تحت الکترودیاگنوستیک (NCV) انجام شد. مشخصات فردی، نتایج آزمایشگاهی و بررسی بالینی و نوروفیزیولوژی در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.
%65.8 بیماران از نظر بالینی مظنون به نوروپاتی بودند. بعد از انجام تست های الکترودیاگنوستیک، مشاهده شد که در %54.8 بیماران مبتلا به میلوپاتی ناشی از ویروس HTLV1 به طور همزمان درگیری اعصاب محیطی هم وجود دارد. 15 بیمار (%20.54) مونونوروپاتی، 5 بیمار (%6.8) مونونوروپاتی مولتیپلکس، 17 بیمار (%23.3) پلی نوروپاتی حسی حرکتی، 2 بیمار (%2.7) پلی نوروپاتی حرکتی و 2 بیمار دیگر (%2.7) پلی نوروپاتی حسی داشتند.
تغییرات الکتروفیزیولوژیک در اعصاب محیطی در بیماران مبتلا به میلوپاتی ناشی از ویروس HTLV1 شایع است. به علاوه، این تغییرات می تواند حتی در بیماری که علایم بالینی نشانگر این نوع بیماری را ندارد نیز دیده شوند. لذا بررسی هدایت عصبی باید یک تست روتین برای بیماران مبتلا به میلوپاتی ناشی از ویروس HTLV1 باشد.