برنامه ریزی استراتژیک استوار با استفاده از برنامه ریزی سناریو و سیستم استنتاج فازی

در فرایند برنامه ریزی استراتژیک، زمان و عدم قطعیت، نقش مهمی ایفا می کنند [1، صص 361-384]. تغییرات غیرقابل پیش بینی در محیط، بسیاری از صنایع را زمین گیر ساخته و یا از صحنه رقابت حذف کرده است و پیش بینی ها در مورد آینده را با شکست روبه رو ساخته است. سازمانها به طور غیرقابل پیش بینی با تکنولوژی های جدید، محصولات جدید و بازارهای جدید روبه رو می باشند و استراتژی های تدوین شده، پاسخگوی نیاز آنها در چنین محیط پویا و متغیری نیست. این فشارها در آینده افزایش نیز خواهد یافت، زیرا که تغییرات تکنولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی همچنان رو به گسترش است.
بدیهی است که آینده قابل پیش بینی نیست. اما نکته قابل توجه این است که سازمانها می توانند خود را برای مقابله با آن آماده کنند و این آمادگی سبب ایجاد مزیت رقابتی برای آنها می شود. هر چه عدم قطعیتها تشدید شود، مزیت رقابتی سازمانهایی که استراتژی های پایدار و مقاوم را در برابر تغییرات تدوین کرده اند، نیز افزایش می یابد. هدف این مقاله معرفی روشی است که به سازمانها قابلیت تدوین استراتژی های استوار در شرایط عدم قطعیت را می بخشد و آنها را در جهت مصون کردن استراتژی های خود در برابر تغییرات محیطی هدایت می کند.
روش معرفی شده در این مقاله، از این جهت که روش عمومی تدوین استراتژی را با دو ابزار مقابله با عدم قطعیت، یعنی برنامه ریزی سناریو و سیستم استنتاج فازی ترکیب می کند، از تازگی و نوآوری برخوردار ساخته است. این روش با استفاده از عوامل غیرقطعی در محیط، اقدام به طراحی سناریوهای محتمل پیش روی سازمان کرده و با استفاده از اطلاعات فازی بیان شده به وسیله خبرگان در سیستم استنتاج فازی اقدام به انتخاب استوارترین استراتژی سازمان در مواجهه با سناریوهای طراحی شده می پردازد.
این روش به مدیران و برنامه ریزان استراتژیک سازمانها، کمک می کند تا بتوانند با ارزیابی محیط آینده خویش، به بینش درستی در تدوین استراتژی های سازمان دست یابند و مزیت رقابتی سازمان را در محیط آشفته و متغیر آینده حفظ کنند.
این روش به مدیران و برنامه ریزان استراتژیک سازمانها، کمک می کند تا بتوانند با ارزیابی محیط آینده خویش به بینش درستی در تدوین استراتژی های سازمان دست پیدا کنند و مزیت رقابتی سازمان را در محیط آشفته و متغیر آینده حفظ کنند.