بررسی اثر عصاره آبی - متانلی اسطوخودوس و اقنیمون بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

صرع شایع ترین اختلال عصبی پس از سکته مغزی می باشد و نیاز به مداوا دارد. علی رغم وجود داروهای ضد تشنج متنوع فعلی، تحقیقات برای کشف داروهای جدید با اثربخشی بهتر و عوارض نامطلوب کمتر، ادامه دارد. گیاهان دارویی با داشتن مواد متنوع طبیعی و خواص متفاوت، زمینه مناسبی برای این گونه تحقیقات می باشند. در این تحقیق اثر ضدتشنجی دو گیاه اسطوخودوس با نام علمی Lavandula vera DC. (Lamiaceae) و افتیمون یا سس صغیر با نام علمیCuscuta epithymum Murr.(Convolvulaceae) مورد بررسی قرار گرفته است.
پس از جمع آوری و نام گذاری علمی دو گیاه فوق، عصاره پرکوله آنها با متانل 80% تهیه و دوزهای متفاوتی از آنها به موش سوری به صورت داخل صفاقی تزریق شد. برای ایجاد تشنج از پنتیلن تترازول (PTZ) با دوز90mg/kg استفاده گردید و تغییرات زمان شروع تشنج، دوام تشنج، درصد مرگ ومیر و درصد حفاظت از حمله برای گروه های مختلف اندازه گیری و با گروه کنترل منفی نرمال سالین و مثبت فنوباربیتال مقایسه شد.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که دوزهای مختلف عصاره آبی– متانلی L. vera و C. epithymum باعث تاخیر در شروع حملات تشنجی شدند (P<0.01)، ولی طول مدت تشنج نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت. پیش درمانی حیوانات با دوزهای متفاوت باعث کاهش میزان مرگ ومیر به طور معنی داری گردید (P<0.01). درصد حفاظت از حمله در مورد عصاره هر دو گیاه نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر بوده است (P<0.05). موثرترین دوز در مورد C. epithymum و L. vera به ترتیب 100 و 50mg/kgبود.
با توجه به نتایج مشاهده شده، به نظر می رسد که C. epithymum و L. vera دارای مواد موثره ضد تشنجی می باشند و برای اظهار نظر در مورد مصرف انها به عنوان داروی ضدتشنج تحقیقات بیشتری لازم است.