ویژگی های اجتماعی و اقتصادی زنان خیابانی در شهر تهران

طرح مساله: نقش عوامل اجتماعی و اقتصادی در بروز انحرافات اجتماعی از طرف اغلب جامعه شناسان و محققین مورد توجه قرار گرفته است. تحقیق حاضر با تکیه بر یافته های این قبیل جامعه شناسان به بررسی ویژگی های اجتماعی و اقتصادی زنان خیابانی در شهر تهران در سال 83 می پردازد. هدف از این تحقیق تعیین رابطه میان این ویژگی ها و خیابانی شدن زنان است.
روش تحقیق پیمایشی بوده و جامعه آماری را زنان خیابانی در تهران تشکیل می دهند. حجم نمونه 150 نفر است. این تحقیق علاوه بر روش آمار توصیفی، با بهره گیری از روش آمار استنباطی، به تجزیه و تحلیل دقیق رابطه میان متغیرهای مستقل با متغیر وابسته پرداخته است.
اولین تماس جنسی زنان خیابانی عمدتا مربوط به سن 13.5 سالگی است. بیشترین فراوانی سن شروع فعالیت جنسی در خیابان، مربوط به سن 15 سالگی است. به طور متوسط هر زن خیابانی در هر هفته 9 بار تماس جنسی برقرار می کند. 45.3 درصد از زنان خیابانی به تنهایی زندگی می کنند.
با مطرح شدن کلیه عوامل به طور هم زمان در مدل، این نتیجه حاصل شد که رابطه میان ویژگی های اجتماعی و ویژگی های اقتصادی به عنوان متغیرهای مستقل و خیابانی شدن (به عنوان متغیر وابسته)، معنادار بود.