ارزیابی درونی در گروه بیماری های کودکان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

ارزیابی درونی فرایندی نظام دار برای جمع آوری، تحلیل و تفسیر اطلاعات به منظور بررسی میزان عملی شدن هدف ها می باشد. در سیستم نظام آموزشی دانشگاهی منظور از آموزش، ایجاد تغییرات مناسب و روزافزون در حاصل این سیستم یعنی دانشجویان است و هدف از ارزیابی درونی، ارتقای کیفیت در آموزش، پژوهش، بهداشت و درمان می باشد.
در این مطالعه گروه بیماری های کودکان دانشکده پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی تهران با هدف انطباق آموزش با نیازهای جامعه و ارتقای کیفیت با استفاده از پرسشنامه نظرسنجی از استادان، دانشجویان و دانش آموختگان در دو مرحله سال های 1383 و 1384 ارزشیابی شدند. این پژوهش یک مطالعه مقطعی (Cross sectional) و از نوع سنجش توصیفی و تحلیلی (Survey descriptive & analytical) می باشد که بر اساس ده گام و در هشت حوزه با عوامل مورد ارزشیابی مثل مدیریت و سازماندهی، هیات علمی، فراگیران، نیروی انسانی و پشیبانی، فضاهای آموزشی، پژوهشی، بهداشتی و درمانی، تجهیزات آموزشی، پژوهشی، آزمایشگاهی و تشخیصی، دوره ها، برنامه های آموزشی، فرایند تدریس و یادگیری و رضایت مندی دانش آموختگان انجام شد.
میانگین کل نتایج ارزیابی درونی در دو مرحله در سال های 1383 و در هشت حوزه و در 1384 در یازده حوزه بر اساس الگوی SWOTs به ترتیب 53.3% و 75.3% یعنی مطلوب تحلیل شد. هشتاد درصد دانش آموختگان از مدیریت برنامه های آموزشی گروه بیماری های کودکان رضایت مندی داشتند.
نتیجه ارزیابی درونی گروه بیماری های کودکان مطلوب بود و تبادلات علمی بین المللی و دستیاران خارجی به عنوان مهمترین عامل تهدید کننده فعالیت های گروه شناسایی گردید. 80% دانش آموختگان از برنامه های آموزشی رضایت داشتند.