مقایسه اثر سفتریاکسون و کوتریموکسازول در پیشگیری از عفونت شنت بطنی-صفاقی در کودکان هیدروسفال

عفونت شنت عارضه شایعی در بیماران شنت گذاری شده است. این عارضه با افزایش مرگ و میر و تاخیر تکاملی و شناختی کودکان مبتلا همراه است. در مورد استفاده از آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک و نوع آن در جلوگیری از بروز عفونت شنت توافق نظر وجود ندارد. این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی است تا تاثیر دو رژیم آنتی بیوتیکی سفتریاکسون و کوتریموکسازول را در جلوگیری از بروز عفونت شنت ارزیابی کنیم.
مطالعه در مرکز طبی کودکان از سال 1382 تا ابتدای 1383 انجام گردید. هشتاد و پنج کودک هیدروسفال از یک ماهه تا دوازده ساله در دو گروه یکنواخت از جهت سن، جنس و علل هیدروسفالی، وارد مطالعه شدند. بیماران بر اساس پروتکل آنتی بیوتیک پروفیلاکسی به دو دسته تقسیم شدند: چهل و یک نفر (48.2 درصد) تحت پروفیلاکسی با سفتریاکسون و 44 نفر (51.8 درصد) تحت پروفیلاکسی با کوتریموکسازول قرار گرفتند. بیماران حداقل به مدت یک سال از جهت بروز عفونت پیگیری شدند.
عفونت شنت در ده بیمار که تا 36 ماه سن داشتند رخ داد. هشتاد درصد عفونت شنت در کمتر از شش ماه از شنت گذاری اتفاق افتاد اما اختلاف معنی داری بین دو رژیم آنتی بیوتیکی در جلوگیری از عفونت شنت مشاهده نشد. مهمترین متغیر موثر در افزایش شانس بروز عفونت شنت، سن پایین و نشت مایع مغزی نخاعی بود.
با توجه به عدم تاثیر نوع آنتی بیوتیک در پیشگیری از عفونت شنت، به نظر می رسد که با کنترل سایر متغیرها مانند بهبود بهداشت و به حداقل رساندن تردد در اتاق عمل، افزایش سرعت عمل جراحی و جلوگیری از نشت مایع مغزی نخاعی، بتوان بطور قابل ملاحظه ای از بروز این عارضه کاست.