اثر بخشی کاربرد T-Tube در نوزادان مبتلا به انسداد روده کوچک در یک مطالعه کارآزمایی بالینی

در این مطالعه به بررسی میزان اثربخشی و عوارض ناشی از کاربرد T-Tube در درمان این بیماران پرداخته ایم.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است. چهل نوزاد مبتلا به انسداد روده باریک بررسی شدند. پس از آماده شدن شرایط عمومی بیمار جهت عمل جراحی، بیماران در دو گروه با بیهوشی عمومی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در یک گروه آناستوموز اولیه انتها به انتها با استفاده از T-tube و در گروه دیگر فقط آناستوموز اولیه انتها به انتها انجام شد. مشخصات زمینه ای (سن، جنس و وزن تولد)، علایم و نشانه های بیماری، فاصله زمانی بین عمل جراحی تا شروع تغذیه خوراکی، مدت بستری بودن، عوارض و مرگ و میر پس از عمل جراحی بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.
در هر دو گروه 20 نوزاد قرار گرفتند. سن، توزیع جنسی، وزن تولد، سن در زمان عمل جراحی، فراوانی اتساع شکم، فراوانی استفراغ صفراوی، فراوانی عدم دفع مکونیوم و فراوانی آنومالی های مادرزادی بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. فاصله زمانی از هنگام عمل تا شروع تغذیه خوراکی نیز بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. در 2 نوزاد (10%) از گروه T-tube عوارض پس از عمل جراحی رخ داد و دو نوزاد (10%) فوت شدند در حالیکه در گروه درمانی دیگر (بدون T-tube) 9 نوزاد (45%) دچار عوارض پس از عمل و 8 مورد (40%) مرگ شدند (0.002=p، 0.03=p).
بر اساس یافته های این مطالعه به نظر می رسد که آناستوموز اولیه انتها به انتها همراه با کاربرد T-Tube در نوزادان مبتلا به انسداد روده از میزان عوارض و مرگ و میر پس از عمل می کاهد. انجام مطالعات مشابه دیگر با حجم نمونه بیشتر توصیه می شود.