مطالعۀ اثر مهاری چای سیاه وچای سبزCamellia sinensis)) بر رشد باکتری اشریشیاکلی بیماریزا در محیط آزمایشگاه (in vitro)

سابقه و هدف اثرات ضد میکروبی چای سبز در مطالعات گوناگون نشان داده شده است. اما مطالعات انجام شده روی اثرات مهاری چای سیاه بر رشد باکتری ها از جمله اشریشیاکلی (E.coli) نسبتا کم است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثرات میکروبیولوژیکی چای سیاه و سبز بر رشد باکتری E.coli بیماریزا در آزمایشگاه بود.
عصاره چای سیاه و سبز (گیاه Camellia sinensis) به روش پرکولاسیون، تهیه و خشک شد. سپس غلظت های مختلف عصاره تهیه شد. باکتری در محیط مایع در معرض عصاره با غلظت های مختلف قرار داده شد. با انتقال روی محیط جامد در زمان های متفاوت، قابلیت زیست آنها با شمارش پرگنه های حاصله ارزیابی شد. در مرحله بعد، اثرات متقابل عصاره های چای سیاه و سبز با برخی از رایج ترین آنتی بیوتیک های مورد استفاده در عفونت های گرم منفی به روش آزمون حساسیت باکتریایی آنتی بیوگرام) با دیسک مطالعه شد. آزمون آنتی بیوگرام به روش دیسک برای دیسک های آغشته به عصاره 11 بار در روزهای مختلف انجام شد. از روی میانگین قطر هاله های پرگنه، مهار رشد محاسبه شد. برای آنالیز آماری از آزمون های ویلکاکسون و کروسکال– والیس استفاده شد.
عصاره های چای سیاه و سبز به طور انتخابی و وابسته به دوز روی آنتی بیوتیک ها اثرات هم افزاینده یا مهاری داشتند. توان آنتی اکسیدانی عصاره چای سبز در مقایسه با عصاره چای سیاه به طرز معنی داری بالا تر بود.
به نظر می رسد که اثرات مهاری چای مستقیما به توان آنتی اکسیدانی آن مربوط است و پلی فنل های چای در شرایط خاصی به صورت اکسیدان عمل کرده و از این طریق، اثرات مهاری خود را بر رشد سلولی اعمال می کنند. یافته های این مطالعه امکان استفاده از مقادیر مناسبی از چای یا مکمل پلی فنل های حاصل از آن را به عنوان درمان کمکی در بیماران تحت درمان با آنتی بیوتیک ها مطرح می کند.