نقد و بررسی الگوهای حجاب اسلامی در سه دهه اخیر

این مقاله بر آن است تا محاسن و معایب هر یک از اقسام رایج پوشش دینی زنان مسلمان ایرانی را بررسی نماید. روپوش یا مانتو به عنوان «حجاب جایگزین»، چه بعد از انقلاب اسلامی و چه پیش از آن در دوره کشف حجاب، به دلیل آنکه اصالتا برای حجاب دینی طراحی نشده است، دارای آسیب هایی می باشد. اما علت گرایش به این نوع حجاب در دوران مبارزه علیه استعمار و رژیم پهلوی، با علل انتخاب آن در دوره پس از انقلاب اسلامی متفاوت است.
چادر در ادیان و اقوام مختلف مورد استفاده زنان بوده است. در ایران اسلامی نیز چادر ترکیبی هوشمندانه از ملیت و اسلامیت زنان ایرانی است که علاوه بر بحث پوشش، فرهنگ گسترده و عمیقی را نیز دربر دارد. گرچه در میان زنان ایرانی چندین نوع چادر بومی رایج بوده و چادرهای رسمی، از جمله اقسام نیم دایره و آستینی و اصیل ایرانی، هر کدام در تطابق با الگوی حجاب ارزشی قرآن دارای ویژگی های خاصی هستند، ولی آنچه نمایانگر اصالت تمدنی و قرآنی حجاب چادر است، همان چادر کمری است که به گفته صاحب نظران «پوشیده تر از چادر و راحت تر از مانتو» است. این نوع چادر که دارای ویژگی های منحصر به فردی است، به خوبی نمایانگر کیاست زن ایرانی و تاثیرپذیری از فرهنگ قرآنی می باشد. «جلباب ایرانی» یا همان حجاب برتر، با داشتن شش ویژگی، برتری های ارزشی خود را نسبت به حجاب هنجاری به خوبی نمایان می سازد.