مقایسه اثر بی دردی حاصل از مصرف خوراکی دو داروی ایندمتاسین و سلبرکس بعد از عمل سنگ شکنی از طریق مجرا

چکیده:
مقدمه
درمان درد بعد از عمل یکی از اهداف مهم متخصصان بیهوشی است. استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بر اثر نداشتن عوارض مهار تنفسی و وابستگی دارویی و در دسترس بودن، یکی از روش های درمان درد بعد از عمل است. ورود داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی جدید با قدرت بیشتر و عوارض کمتر تحولی جدید در کاهش درد بعد از عمل است. هدف از این تحقیق مقایسه اثر بی دردی داروی سلبرکس با ایندومتاسین و دارونما برای درد بعد از عمل سنگ شکنی از طریق مجرا است.
مواد و
روش
در این مطالعه دوسوکور که به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد تعداد 180 بیمار که برای انجام عمل سنگ شکنی از طریق مجرا به اتاق عمل بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز مراجعه کرده بودند انتخاب و با استفاده از جدول اعداد تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند. بیماران گروه اول، یک ساعت قبل از عمل یک عدد کپسول سلبرکس 100 میلی گرم و گروه دوم یک عدد کپسول ایندومتاسین (25 میلی گرم) دریافت کردند و در گروه سوم (شاهد) هیچ دارویی به بیماران داده نشد. در هر سه گروه روش القا و نگهداری بیهوشی یکسان بود. میزان درد و سوزش مجرای ادراری در زمان های 30، 60، 90، 120 و 240 دقیقه بعد از عمل از طریق معیار بصری سنجش درد (0-100) مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین میزان تهوع و استفراغ در این زمان ها بررسی شد و از طریق روش های آماری آنووا و تست مان- ویتنی و تست کروسکال- والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته ها
در بیماران گروه یک داروی سلبرکس دریافت کرده بودند درد و سوزش مجرای ادراری بعد از عمل TUL در مقایسه با بیماران گروه 2 که ایندومتاسین دریافت کرده بودند و گروه 3 (شاهد) کمتر بود که این تغییر از نظر آماری معنی دار بود. P<0.001 در گروه 3 مصرف مسکن بعد از عمل بیشتر از گروه 1 و 2 بود که از نظر آماری معنی دار بود p<0.00.
نتیجه گیری
در بیمارانی که تحت عمل سنگ شکنی از طریق مجرا قرار گرفته و داروی سلبرکس دریافت کرده بودند درد بعد از عمل و سوزش مجرای ادراری کمتر از گروه شاهد و بیماران با مصرف داروی ایندومتاسین بود؛ لذا با توجه به عوارض کم و اثر ضد دردی بیشتر داروی سلبرکس، می توان در عمل جراحی سنگ شکنی از طریق مجرا که تعداد آن رو به افزایش است مصرف آن را توصیه کرد.
زبان:
فارسی
در صفحه:
44
لینک کوتاه:
magiran.com/p432279 
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یک‌ساله به مبلغ 1,390,000ريال می‌توانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
  • حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران می‌شود.
  • پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانه‌های چاپی و دیجیتال را به کاربر نمی‌دهد.
In order to view content subscription is required

Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!