بررسی وضعیت شنوایی کارکنان راه آهن یزد در سال 1382

افت شنوایی ناشی از صدا یکی از شایع ترین و بارزترین ناراحتی های شغلی محسوب می شود به طوری که امروزه کاهش شنوایی جزو ده بیماری عمده مربوط به کار معرفی شده است. نظر به اهمیت موضوع، این مطالعه با هدف تعیین وضعیت شنوایی کارکنان راه آهن یزد در سال 82 انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی – تحلیلی 364 نفر از پرسنل راه آهن منطقه جنوب شرق کشور در استان یزد به صورت سرشماری از نظر میزان کاهش شنوایی گوش راست و چپ در فرکانس های 250، 500، 1000، 2000 و 4000 هرتز با استفاده از دستگاه اودیومتری مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش های آماری ANOVA و LSDمورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته های پژوهش: میانگین سن و سابقه کار افراد مورد بررسی به ترتیب 49/8 ±5/44 و 71/7 ± 1/20 سال بود. 1/32 % از پرسنل دچار افت شنوایی با درجات مختلف بودند به طوریکه 8/28 درصد کاهش شنوایی جزیی، 5/2 درصد کاهش شنوایی ملایم، 5/10 درصد کاهش شنوایی متوسط و 3/10 درصد کاهش شنوایی شدید داشتند. با افزایش سابقه کار میزان افت شنوایی افزایش یافته بود. بیشترین افت شنوایی در کارگران با سابقه کار بالای 20 سال در فرکانس های 250 و 500 هرتز بود، در حالیکه کمترین افت شنوایی مربوط به سابقه زیر 10 سال در فرکانس 2000 هرتز بود.
نتیجه گیری نهایی: کاهش شنوایی در افراد مورد مطالعه بیشتر در فرکانس های 250 و 500 هرتز بود در حالیکه افت شنوایی در محیط های شغلی از فرکانس 4000 هرتز شروع شده و سپس به فرکانس های بالاتر و پایین تر سرایت می کند. این امر ممکن است به این علت باشد که صدای قطار بیشتر در محدود فرکانس های پایین متمرکز شده است.