تحقق آموزش و پرورش حساس به جنسیت در برنامه ریزی آموزشی دوره آموزش عمومی

نهاد آموزش در هر جامعه ای مسوول ایجاد امکانات و فرصت های برابر آموزشی برای همه افراد کشور فارغ از جنس، نژاد، طبقه و قومیت است. وجود فاصله های جنسیتی در دسترسی و بهره مندی از آموزش، بیانگر آن است که بخشی از افراد علیرغم گسترش آموزش در کشورها، همچنان از نابرابری در دسترسی به امکانات و منابع آموزشی رنج می برند. نظام آموزشی حساس به جنسیت می تواند تضمینی برای دسترسی برابر دختران و پسران به آموزش و مشارکت کامل آنان در برنامه های توسعه ای کشورها باشد.
مقاله حاضر ضمن شناسایی ویژگی های نظام های آموزشی حساس به جنسیت، با استفاده از پژوهش انجام شده بخشی از فرآیند برنامه ریزی آموزشی در دوره آموزشی عمومی را با رویکرد جنسیتی مورد بررسی و تحلیل قرار داده است. نتایج بررسی فوق نشان می دهد که نه تنها در فرآیند برنامه ریزی آموزشی، اهداف، اولویت ها، موارد مشخصی در زمینه دستیابی به برابری فرصت و رفع نابرابری های معطوف به جنسیت وجود ندارد، بلکه در برخی موارد کلیشه های جنسیتی نیز مشاهده می شود. ناکافی بودن شاخص های جنسیتی نیز موجب ناتوانی فرایند برنامه ریزی آموزشی در شناسایی فاصله های جنسیتی در بهره مندی از آموزش شده است.