بررسی علل وانواع آسیب های حاد وارده به دست مرتبط با شغل در طی سال های 1378- 1382 در استان آذربایجان شرقی

با پیشرفت و صنعتی شدن جوامع، ابزار کار نیز دچار تحول شده و در صورت بی توجهی به فراگیری اصول صحیح کار با وسایل جدید احتمال آسیب به کارگران و کشاورزان بیشتر می شود. حوادث ناشی از کار یکی از علل مهم از کار افتادگی در مشاغل کارگری و کشاورزی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی علل شایع بوجود آورنده آسیب های حاد دست در حوادث ناشی از کار در مشاغل فوق و نیز انواع مختلف و شدت ضایعات ایجاد شده در کارگران و کشاورزان مصدوم و مدت زمان غیبت از محل کار می باشد.
این مطالعه به صورت توصیفی بر روی 1130 نفر مصدوم مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی شهداء تبریز از تابستان 1378 تا تابستان 1382 انجام شد. آسیب های وارده بر اساس نوع ضایعه و عامل ایجاد کننده آن مورد بررسی قرار گرفت.
از بین1130 نفر بیمار بستری، 405 مورد (8/35%) مربوط به صدمات مرتبط با کشاورزی و 725 نفر (2/64%) مربوط به حوادث صنعتی بوده است. در بین حوادث کشاورزی بریدگی با دستگاه علف چین (3/38%) در رده اول و افتادن جسم سنگین (6/29%) در رده دوم و در بین علل مرتبط با صنعت، افتادن جسم سنگین (3/38%) در رده اول و کار با دستگاه های صنعتی مثل پرس یا ماشین تراش (7/31%) در رده دوم قرار داشت. میانگین مدت بستری 5 روز (24-1)روز و مدت پیگیری درمانی بطور میانگین 2 ماه (1هفته تا 5 ماه) دامنه سنی شایع دو دهه اول عمر بوده است.
به نظر می رسد با توجه به دامنه سنی بیماران، عدم تجربه کافی و عدم آموزش و نبود وسایل حفاظتی مناسب احتمال صدمات شغلی افزایش می یابد.