بررسی ارزش پیشگویی کنندگی تحریک مغناطیسی بافت مغز در پیش بینی بهبود کارکرد حرکت بیماران با سکته حاد ایسکمیک مغزی

کاربرد تحریک مغناطیسی بافت مغز برای پیش گویی کارکرد حرکتی در بیماران دچار سکته مغزی روشی کاملا جدید در سطح جهان می باشد. در این مطالعه از تحریک مغناطیسی بافت حرکتی مغز جهت ارزیابی مسیر قشر مغزی – نخاغی که اولین عضله بین استخوانی پشتی دست را عصب دهی می کند استفاده کردیم و ارزش این ارزیابی را در پیش بینی بهبود کارکرد حرکتی مغز بررسی کردیم.
در این مطالعه 34 بیمار را که اولین حمله سکته مغزی ایسکمیک خود را در محدوده شریان مغزی میانی تجربه کرده و دچار فلج کامل دست شده بودند در 24 ساعت اول پس از سکته مغزی تحت ارزیابی بالینی و تحریک مغناطیسی بافت مغز قرار دادیم و بیماران، بر اساس بزرگی موج پتانسیل برانگیخته حرکتی (Motor Evoked Potential، MEP) به 3 گروه تقسیم شدند و این مطالعات در 14 روز بعد هم تکرار شد. سپس ارتباط بین علایم بالینی درروز 14 و نتایج به دست آمده از مطالعه الکتروفیز یولوژیک در روز اول بررسی شد.
پس از 2 هفته همه بیمارانی که در روز اول بزرگی MEP در محدوده نرمال داشتند، علایم بهبودی قدرت عضلانی دست را نشان دادند در حالیکه 25 بیمار از 27 بیماری که بزرگی MEP کوچک داشتند و یا اصلا موجی به دست نیامده بود، پس از 14 روز همچنان، فلج عضلانی کامل داشتند. این امر نشان دهنده ارتباط قوی بین بزرگی MEP روز اول با بهبود قدرت عضلانی در روز 14 است (0001/0p<). در مورد متغیر دیگر الکترو فیزویولوژیک، یعنی زمان انتقال حرکتی مرکزی یا (Central motor conduction Time، CMCT) نتایج مشابهی به دست آمد(0001/0p=).
این مطالعه نشان داد که تحریک مغناطیسی بافت مغزابزار مناسبی جهت پیشگویی آینده کارکرد حرکتی فرد در آینده می باشد.