مقایسه اثر وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم بر آستانه تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم، مسدود کننده های کانال های کلسیمی با کاربرد وسیع برای درمان بیماری های قلبی- عروقی می باشند. چندین مطالعه نشان داده اند که مسددهای کانال های کلسیمی دارای اثرات ضد تشنجی در مدل های حیوانی مختلف هستند (اما در همه مدل ها این اثرات نشان داده نشده است). هدف از این مطالعه، تعیین اثر وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم بر آستانه تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول و مقایسه این اثرات در موش سوری می باشد.
در این مطالعه تجربی 320 راس موش سوری به 32 گروه 10 تایی تقسیم شدند. موش های سوری گروه مورد دوزهای 10, 5, 2.5, 1, 0.5 و 20 mg/kg از مسددهای کانال های کلسیمی را به صورت داخل صفاقی قبل از تعیین آستانه تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول وریدی و موش های گروه کنترل نرمال سالین دریافت کردند. بعد از انجام آزمایشات اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون های آماری توکی و آنوا آنالیز گردیدند.
نتایج مطالعه نشان داد که آستانه تشنجات کلونیک در گروه کنترل برابر با 33.4±0.42 میلی گرم بر کیلوگرم بود. در حیواناتی که قبلا وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم تجویز شده بود، آستانه تشنجات به صورت وابسته به دوز افزایش یافت. مقایسه ما بین مسددهای کانال های کلسیمی نشان داد که بیشترین و کمترین اثر ضد تشنجی را به ترتیب دیلتیازم و وراپامیل داشتند.
نتیجه نهایی: نتایج بدست آمده از فعالیت ضد تشنجی مسددهای کانال های کلسیمی احتمالا به دلیل اثر آنتاگونیستی بر کانال های کلسیمی وابسته به ولتاژ است.