ارتباط رفتارهای مراقبتی کارکنان پرستاری از دیدگاه بیماران با رضایت بیماران

با اینکه مراقبت انسانی اصل و جوهره پرستاری را تشکیل می دهد، اما در نظام مراقبت بهداشتی فعلی، این جنبه از مراقبت در نتیجه پیشرفت های فنآوری و محدودیت های سازمانی همچون کمبود تعداد پرستاران با مشکلاتی مواجه می باشد. در عین حال، کوتاه شدن مدت اقامت بیماران در بیمارستان و کاهش زمان مراقبت مستقیم درک بیماران از مراقبت پرستاری و رضایت از مراقبت ها را تغییر می دهد. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین رفتارهای مراقبتی کارکنان پرستاری از دیدگاه بیماران و رضایت آنها از مراقبت ها انجام گرفت.
این مطالعه از نوع همبستگی- توصیفی بود. 250 بیمار بستری در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران به روش نمونه گیری سهمی های انتخاب شدند. داده ها با استفاده از ابزار رفتارهای مراقبتی(CBI) و ابزار رضایت بیمار(PSI) گردآوری شد.
یافته ها نشان داد، که در مقیاس رفتارهای مراقبتی، زیرمقیاس دانش و مهارت حرفهای بیشترین نمره و زیرمقیاس احترام قائل شدن برای دیگری کمترین امتیاز را دارا بوده اند. در مقیاس رضایت بیمار نیز، زیرمقیاس مراقبت فنی- حرف های بیشترین نمره و آموزش به بیمار کمترین نمره را به خود اختصاص داد. همچنین ارتباط معنی داری بین زیرمقیاس های رفتارهای مراقبتی با زیرمقیاس های رضایت بیمار از مراقبت ها و بین کل مقیاس رفتارهای مراقبتی و رضایت بیمار از مراقبت ها وجود داشت(000/0، P=72/0r=).
ارتباط مثبت بین رفتارهای مراقبتی و رضایت بیمار گویای آن است که پرستاران دلسوز که عواطف انسانی و هنر پرستاری را در مراقبتهای خود تلفیق نموده و زمان بیشتری را صرف مراقبت مستقیم از بیمار می کنند، نقش مهمی را در رضایت بیماران ایفا نموده و از این طریق به متابعت بیشتر بیماران از درمانها و بهبود وضعیت عملکردی آنها کمک می کنند. افزودن بر زمان مراقبت مستقیم از طریق افزایش تعداد پرستاران بالینی، توجه هوشیارانه پرستاران به مراقبت انسانی میتواند سطوح نارضایتی را کاهش دهد.