بررسی میزان تاثیر سنگ برونندامی بر روی آنزیمی پانکراس

سنگهای ادراری سومین بیماری شایع دستگاه ادراری میاشند. امروزه بیش از 90% سنگهای کلیوی با میزان موفقیت 86-68 درصد با روش سنگ برونندامی (ESWL) درمان میردند. یکی از عوارض وخیم و نادر این روش پانکراتیت حاد میاشد. هدف مطالعه حاضر بررسی احتمال آسیب پانکراس بدنبال سنگ برونندامی کلی ها است.
این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 87 بیمار مبتلا به سنگ کلیه در 6 ماهه اول سال 1385 در شهر مشهد انجام شد. در تمامی بیماران علاوه بر پر کردن پرسشنامه مبتنی بر اطلاعات دموگرافیک و مشخصات سنگ و مختصات امواج شوکی، سطح سرمی آنزیمهای آمیلاز و لیپاز، قبل و 24 ساعت پس از سنگ در یک آزمایشگاه واحد اندازگیری و سپس اطلاعات با نرمفزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
از 87 بیمار مورد مطالعه 7/66% مرد و 3/33% زن با میانگین سنی 40 سال بودند. در 48 بیمار سنگ در کلیه راست و در 39 نفر در کلیه چپ بود. سطح سرمی آمیلاز و لیپاز بترتیب در 5/57% و 61% بیماران پس از سنگ افزایش یافت که بجز در 2 بیمار، این افزایش در محدوده نرمال بود. افزایش آمیلاز ارتباط مستقیم و معنیاری با افزایش لیپاز داشت (0001/0P=). فراوانی موارد افزایش آمیلاز و لیپاز سرم در سنگ کلیه چپ بیشتر از راست بود. فقط در یک مورد سطح سرمی آمیلاز و لیپاز بطور بارزی پس از سنگ کلیه راست افزایش یافت.
با توجه به مطالعه حاضر، علیرغم خطر بودن امواج ESWLبرای پانکراس، توصیه شود جهت تشخیص زودهنگام موارد نادر پانکراتیت حاد، سطح سرمی آمیلاز و یا لیپاز سرم پس از سنگ کلیه راست اندازه گیری شود.