بررسی اثر تزریقی فرمالدئید بر ساختار بافتی بیضه در موش سوری

فرمالدیید از جمله مواد شیمیایی است که بطور وسیع و در موارد مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به این که مصرف این ماده می تواند موجب کاهش تحرک و زنده ماندن اسپرم ها و یا غیرطبیعی شدن آنها گردد و تاکنون مطالعه دقیقی بر روی آن انجام نگرفته است، مطالعه ساختار بافتی بیضه که تولید اسپرم را به عهده دارد ضروری خواهد بود.

در این تحقیق تجربی کیفی، 30 سر موش سوری پس از تعیین وزن به چهار گروه مداخله تجربی و یک گروه شاهد (کنترل) تقسیم شدند. در این مطالعه، فرمالدیید با دوزهای مختلف به مدت 40 روز به روش داخل صفاقی (IP) مورد استفاده قرار گرفت. جهت تهیه نمونه های بافتی قبل از بیهوش نمودن، موشها را وزن کرده و پس از خارج نمودن بیضه ها و انجام مراحل بافتی و رنگ آمیزی به روش E&H، مقاطع تهیه شده از بافت بیضه بوسیله میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت.

در مقایسه گروه های تجربی با گروه شاهد، نامنظمی در برخی از لوله های اسپرم ساز، بهم خوردگی نظم سلولی، کاهش تراکم سلولهای اسپرم ساز، افزایش فاصله بین لوله های اسپرم ساز، نامنظمی در بافت بینابینی بین لوله ها، بیرنگی و واکوئله شدن سیتوپلاسم سلولهای لیدیگ و ضخیم شدگی غشاء پایه اپیتلیوم اسپرماتوژنیک مشاهده گردید. همچنین تفاوت وزن اولیه و ثانویه موشها، در مقایسه گروه های تجربی با گروه شاهد اختلاف معنی داری را نشان داد.

نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که فرمالدیید تزریقی، علاوه بر کاهش وزن بدن می تواند موجب تغییراتی در بافت بیضه و احتمالا افزایش عقیمی گردد.