تغییرات شاخص های هماتولوژیک ناشی از انتقال خون همولوگ و اتولوگ رقیق سازی خون: کارآزمایی بالینی

انتقال خون یکی از علل مهم مرگ و میر و ابتلای بالا در حین اعمال جراحی است. مهم ترین فاکتورهایی که به دنبال انتقال خون دچار تغییر می شوند: اختلالات انعقادی، اختلالات اسیدیته خون و اکسیژناسیون بافت ها است. به طور معمول دو نوع انتقال خون وجود دارد: همولوگ (نوع رایج و متداول) و اتولوگ. ترانسفبوژن اتولوگ که در اینجا یکی از روش های آن به نام رقیق سازی خون ANH را مورد بررسی قرار داده ایم، از بسیاری جهات با همولوگ تفاوت دارد. این تفاوت ها خصوصا حین جراحی اهمیت زیاد داشته و بر پیامدهای بیماران تاثیر خواهد داشت. در این مطالعه دو نوع انتقال خون از نظر عوامل مذکور مقایسه شده است.
تعداد 60 بیمار در 2 گروه مورد بررسی قرار گرفتند. در ابتدا قبل از شروع جراحی، آزمایش های PT و PTT ABG Bleeding Time و CBC (تعداد پلاکت ها) در بیماران انجام گردید. نوع انتقال خون به صورت تصادفی انتخاب شد و در طی بیهوشی بیمار بر این اساس، انتقال خون در بیماران انجام گردید. در انتهای انتقال خون و قبل از 6 ساعت آزمایش های قبلی مجددا تکرار گردید. با استفاده از اطلاعات حاصل از ABG و CBC نسبت فشار اکسیژن شریانی به آلوئولی (یکی از بهترین فاکتورهای ارزیابی کیفیت تبادل گازها در ریه که تحت تاثیر فشار اکسیژن استنشاقی قرار نمی گیرد) تعیین گردید.
در این مطالعه کاهش هموگلوبین بعد از انجام انتقال خون در هر دو نوع انتقال خون دیده شد ولی در روش ANH این کاهش بیشتر از روش همولوگ بوده است. افزایش PTT و BT و درصد کاهش PT در گروه همولوگ بیشتر بوده است.
مقدار کاهش هموگلوبین بعد از انجام انتقال خون در هر دو نوع انتقال خون، نشان دهنده قابل جایگزین بودن انتقال خون ANH به جای همولوگ در برخی موارد است. افزایش بیشتر BT و PTT و کاهش بیشتر درصد PT در گروه همولوگ نشان دهنده تضعیف بیشتر سیستم انعقادی در روش همولوگ است.