ارزیابی مقایسه ای میزان آبستنی در خرگوش های آزمایشگاهی Dutch در شرایط تلقیح مصنوعی و جفت گیری طبیعی

تلقیح مصنوعی روشی انتخابی است که در مراکز تکثیر و پرورش خرگوش و همچنین اهداف تحقیقاتی مورد استفاده قرار می گیرد. طبق نتایج حاصل از مطالعه فعلی میزان آبستنی حاصل از انجام این تکنیک، با جفت گیری طبیعی قابل مقایسه است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی روش تلقیح مصنوعی در مراکز تکثیر خرگوش و همچنین مقایسه آن با روش معمول جفت گیری طبیعی است. در این مطالعه 100 خرگوش ماده بالغ نژاد DUTCR به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. خرگوش های گروه درمانی با مایع منی تازه و رقیق شده تلقیح شدند و همزمان یک دز از آنالوگ هورمون GnRL را به میزان 2/0 میلی لیتر تزریق داخل عضلانی دریافت کردند. خرگوش های گروه شاهد به طور طبیعی با خرگوش های نر جفت گیری کردند. در طول مطالعه شرایط محیطی برای هر دو گروه یکسان بوده نتایج حکایت از آن دارد که 62 درصد از خرگوش های گروه شاهد و 60 درصد از خرگوش های گروه درمانی آبستن شدند. از این رو نتایج گویای آن است میزن آبستنی دو گروه مشابه است و اختلاف معنی داری بین آنها وجود ندارد.