بررسی تاثیر تکنیک های قالبگیری بر دقت ابعادی کست نهایی ایمپلنت

با توجه به تاثیر تکنیک های مختلف قالبگیری بر دقت ابعادی کست نهایی و اختلاف نظر در مورد بهترین تکنیک آن در دندانپزشکی این تحقیق با هدف بررسی اثر چهار تکنیک قالبگیری بر دقت ابعادی کست نهایی ایمپلنت انجام گرفت.
در این تحقیق تجربی 5 آنالوگ ایمپلنت برروی یک مدل لابراتوری تعبیه شده و با کمک آن چهار تکنیک قالبیگری به روش (open techinc) مورد ارزیابی قرار گرفتند. چهار تکنیک قالبگیری عبارت بودند از: 1- غیر متصل با تری سوراخدار (non splinted+perforated tray) 2- غیر متصل با تری پنجره دار (non splinted+open tray) 3- متصل با تری پنجره دار (splinted+open tray) 4- متصل با تری سوراخدار (Splinted+Perforated Tray) با هر کدام از تکنیک ها چهار کست نهایی تهیه گردید. دقت ابعادی کست های نهایی تهیه شده با مقایسه فواصل نقاط تعیین شده برروی آنالوگ های ایمپلنت در سه بعد Z،Y، X همچنین موقعیت فضایی نقاط با فواصل مشابه در مدل اصلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. اندازه گیری فواصل تعیین شده توسط دستگاه میکرومتر با دقت میکرون انجام گرفت و اختلاف اندازه ها در کستهای نهایی بامدل لابراتوری توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل آماریRepeated Measure قرار گرفتند.
چهار تکنیک قالبگیری از لحاظ تاثیر بر دقت ابعادی کست نهایی با هم اختلاف معنی دار نداشتند. هیچ یک از چهار تکنیک قالبگیری، موقعیت نقاط تعیین شده برروی مدل لابراتوری اولیه را به طور دقیق برروی کستهای نهایی در ابعاد X،Y،Z همچنین موقعیت فضایی نقاط بازسازی ننمودند.
با توجه به اینکه آکریل دورالی تاثیر معنی داری در افزایش دقت ابعادی کست های نهایی ایجاد ننمود، کاربرد روش غیر متصل (Non splinted) به علت سهولت اجرا، همچنین کم کردن هزینه های درمانی توصیه می شود. همچنین انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه جهت بررسی امکان افزایش دقت ابعادی کستهای نهایی و نزدیک شدن به شرایط داخل دهانی جهت افزایش تعمیم پذیری کلینیکی ضروری به نظر میرسد.