بررسی خواص فیزیکی و قابلیت انحلال و تجزیه پذیری سیمانهای حاوی عنصر روی در دندانپزشکی ترمیمی و مقایسه آنها با مقادیر استاندارد

بیان مساله: سیمان های حاوی عنصر روی، دسته مهمی از سیمان های دندانپزشکی هستند که کاربردهای متنوعی در دندانپزشکی ترمیمی دارند. با توجه به اهمیتی که استاندارد بودن سیمان ها در امر درمان دارد، ارزیابی مستمر محصولات شرکتهای تولیدکننده ضروری به نظر می رسد.
مطالعه حاضر با هدف اندازه گیری مقاومت فشاری، زمان سخت شدن و ارزیابی قابلیت انحلال و تجزیه پذیری سیمان های اوژنول - اکسید روی، فسفات روی و پلی کربوکسیلات محصولات تولید داخل انجام شد.
در این مطالعه آزمایشگاهی، نمونه های مورد استفاده از تولیدات یک شرکت داخلی به عنوان نمونه های آزمون و نمونه های شرکت Harvard آلمان به عنوان شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. برای اندازه گیری مقاومت فشاری هر سه نوع سیمان، با استفاده از محاسبات آماری از یازده نمونه استفاده شد. برای اندازه گیری زمان سخت شدن سیمان اوژنول- اکسید روی، از شانزده نمونه و برای دو نوع سیمان دیگر از یازده نمونه استفاده شد. اندازه گیری قابلیت انحلال و تجزیه پذیری فقط برای سیمان اوژنول - اکسید روی و با استفاده از یازده نمونه انجام شد. نتایج حاصل با مقادیراستاندارد مربوطه مقایسه گردید.
میانگین مقاومت فشاری سیمان های اوژنول- اکسید روی، فسفات روی و پلی کربوکسیلات روی به ترتیب 12.58±1.3، 37.21±5 و 35.86±2.1 مگاپاسکال حاصل گردید که هیچ یک با مقادیر استاندارد مطابقت نداشت. زمان سخت شدن سیمان های مذکور به ترتیب 29.04±0.71، 5.41±0.55 و 2.50±0.06 دقیقه بود که فقط دو نوع آخر با مقادیر استاندارد مطابقت داشتند. قابلیت انحلال و تجزیه پذیری سیمان اوژنول - اکسید روی %8.44±1.1 بود؛ این ویژگی نیز حائز شرایط استاندارد نبود.
با توجه به مقادیر به دست آمده و مقایسه با مقادیر شاهد و استاندارد، نتایج حاصل بیانگر آن است که هیچ یک از سیمان های مورد آزمایش دارای شرایط استاندارد نمی باشند؛ بنابراین استفاده از آنها توصیه نمی شود.