بررسی مقایسه ای استحکام کششی باند فلز - پرسلن در دو آلیاژ بیس متال

بیان مساله: یکی از مشکلات ترمیم های ثابت متال - سرامیک، شکستن باند بین فلز و پرسلن می باشد. با تولید آلیاژهای دندانپزشکی در داخل کشور بررسی خصوصیات فیزیکی و کاری این مواد لازم به نظر می رسد.
با توجه به تولید آلیاژهای بیس متال در داخل کشور، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی باندینگ آلیاژ مینالوکس (ساخت ایران) به پرسلن به عنوان یک آلیاژ فاقد بریلیوم و مقایسه آن با یک آلیاژ بیس متال خارجی رایج (سوپرکست) به عنوان یک آلیاژ دارای بریلیوم انجام شد.
در این مطالعه تجربی و آزمایشگاهی، از دو آلیاژ مینالکس و سوپر کست 10 نمونه به شکل میله استوانه ای به طول 50 و قطر 2 میلیمتر تهیه گردید. به دنبال آماده سازی، سطح میله ها دگاز و سپس پرسلن گذاری (به صورت دیسکی به ضخامت 2 و قطر 8 میلمتر) انجام شد؛ سپس نمونه ها به نحوی درون یک مولد ویژه قرار گرفتند و توسط گچ محصور شدند که با اعمال نیرو توسط دستگاه اینسترون، نیرو تنها بر دیسک پرسلنی وارد و موجب جدا شدن پرسلن از فلز گردد. نیروی شکست برای هر نمونه ثبت گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری t مورد تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی داری P<0.05 در نظر گرفته شد.
میانگین نیروی لازم برای شکست پرسلن نمونه های آلیاژ سوپرکست 71.58±6.4 و برای آلیاژ مینالوکس 67.34±5.48 کیلوگرم نیرو و مقاومت باند پرسلن با آلیاژ مینالوکس 52.54±4.27 مگاپاسکال و با آلیاژ سوپرکست 55.85±4.99 مگاپاسکال به دست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001).
نتایج این مطالعه، نشان داد که آلیاژ سوپرکست که یک آلیاژ نیکل کروم حاوی بریلیوم می باشد، نسبت به آلیاژ مینالوکس که فاقد بریلیوم می باشد، باند محکم تری با پرسلن ایجاد می کند.