بررسی و مقایسه درمان اپولیس فیشوراتوم با تیغ جراحی و لیزر دی اکسیدکربن

درمان معمول هیپرپلازی فیبروز آماسی یا اپولیس فیشوراتوم، هنگامی که برای مدت زمانی باقی مانده باشد و در بافت هیپرپلاستیک، فیبروز مشاهده شود، قطع ساده توسط تیغ جراحی و نزدیک کردن بافت باقیمانده توسط بخیه منقطع یا ممتد می باشد. پس از ورود لیزر به عنوان پدیده ای نوین در عرصه پزشکی، لیزر دی اکسیدکربن نیز به عنوان جایگزینی برای تیغ جراحی، در جراحی های نسوج نرم مطرح گردید. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تیغ جراحی و لیزر دی اکسیدکربن در جراحی اپولیس فیشوراتوم و نیز ارزیابی ویژگی های استفاده از لیزر دی اکسیدکربن انجام شد.
در این تحقیق که به صورت کارآزمایی بالینی انجام پذیرفت، 12 بیمار دارای ضایعه اپولیس فیشوراتوم نسبتا قرینه در قسمت قدام فکین انتخاب شدند. ضایعه از خط وسط به دو قسمت، تقسیم گردید. در هر بیمار یک قسمت که به صورت تصادفی انتخاب شده بود، توسط لیزر دی اکسیدکربن و قسمت دیگر توسط تیغ جراحی، مورد درمان قرار گرفتند. قسمت جراحی شده توسط تیغ جراحی، به صورت ممتد بخیه زده شد. در مورد متغیرهای کمی از آزمون Paired Sample t و در مورد متغیر رتبه ای از آزمون غیرپارامتری Wilcoxon- Sign استفاده شد. زمان انجام جراحی در هر قسمت و نیز میزان بهبود در روز هفتم و چهاردهم تعیین گردید؛ در روز چهاردهم، علاوه بر این کار، عمق و ستیبول در هر قسمت محاسبه شد. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
زخم ناشی از لیزر دی اکسیدکربن در جراحی حذف اپولیس فیشوراتوم، در روز هفتم و چهاردهم پس از جراحی، بهبود بهتری نسبت به زخم ناشی از تیغ جراحی نشان داد؛ به طوری که در روز هفتم در 11 مورد و در روز چهاردهم در 10 مورد، زخم ناشی از لیزر دی اکسیدکربن، بهبود بهتری را نشان داد؛ اما در هیچ یک از نمونه ها تشکیل اپیتلیوم به صورت کامل مشاهده نشد. عمق وستیبول در دو قسمت نسبت به هم دارای اختلاف آماری معنی داری بود (P<0.05). زمان انجام جراحی نیز در دو قسمت، دارای اختلاف آماری معنی داری بود (P<0.05).
با توجه به کاهش شدید عمق وستیبول هنگام استفاده از تیغ جراحی و همچنین زمان کمتر جراحی با لیزر دی اکسیدکربن، و نیز میزان ترمیم زخم، استفاده از لیزر دی اکسیدکربن برای جراحی اپولیس فیشوراتوم، نسبت به تیغ جراحی دارای مزیتهای بیشتری می باشد.