نقد شالوده شکنانه در عرصه هنر و زیبایی شناسی

مقاله حاضر به بررسی و تحلیل نظری و مفهومی دو جریان پارادایمی عمده در فلسفه و نظریه اجتماعی خواهیم پرداخت: شالوده شکنی و زیبایی شناسی. هر دو جریان به لحاظ تکوینی و تاسیسی و نیز از نظر خاستگاه به فلسفه بازمی گردند و به لحاظ بسترهای کارکردی و ساختاری به حوزه نظریه اجتماعی، نقد اجتماعی و به ویژه در عرصه هنر (به لحاظ کاربردی) به تحلیل و بررسی کاربست های هنر و زیبایی شناسی معطوف می شوند.
ابتدا به طور مستقل به بحث و بررسی مقدماتی برای معرفی، شرح و تبیین این دو جریان می پردازیم و پس از آن به بررسی کاربستهای نقد شالوده شکنانه (واسازانه، چنان در نزد پاره ای منابع و محافل متداول است) در عرصه فراخ دامن زیبایی شناسی و فلسفه هنر خواهیم پرداخت. در معرفی این دو مفهوم یا جریان پارادایمی ابتدا از منظر ریشه شناسی و معناشناسی و سپس از بعد مفهومی و معرفت شناسی آنها را تحلیل و تبیین می نماییم.