بررسی آگاهی دندانپزشکان عمومی شاغل در مطب های شهر تهران درباره بیماری سل در سال 1384

بیماری سل نخستین بیماری است که از سوی سازمان جهانی بهداشت در سال 1993 عنوان فوریت دریافت کرده است. دندانپزشکان طی دوران کار خود ممکن است با بیماران مبتلا به سل مواجه شوند. میزان آگاهی آنها از این بیماری میتواند در تشخیص و کنترل عفونت متقاطع، همچنین طرح درمان مناسب موثر باشد. هدف از این مطالعه سنجش آگاهی دندانپزشکان عمومی شاغل در مطب های خصوصی تهران بزرگ در سال 1384 درباره بیماری سل بود.
در این بررسی توصیفی – تحلیلی 420 دندانپزشک (193 مرد، 227 زن، به ترتیب 46% و 54%) با سن 25 تا 65 سال و میانگین سن 3/7±3/34 که به روش خوشهای تصادفی انتخاب شده بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. پرسشنامه حاوی 18پرسش سه گزینهای بود که در 3 دسته 6 سوالی اطلاعات عمومی (تعریف، تشخیص و پاتولوژی)، داروها و تداخلات دارویی، و درمان دندانپزشکی قرار داشت. هر سوال یک گزینه «نمیدانم» نیز داشت. روایی محتوایی پرسشنامه توسط چند متخصص بیماری دهان و یک پزشک عمومی تایید شد. در سنجش آگاهی، تعداد پاسخهای درست بدون در نظر گرفتن نمره منفی مد نظر قرار گرفت. از آزمونهای SPSS-9، Chi – square و نوموگراف Lawshe''s، آنالیز واریانس و ضرایب همبستگی کندال برحسب شرایط برای آنالیز آماری استفاده شد.
متوسط تعداد پاسخهای درست به سوالات عمومی 0/1±9/1 (از حداکثر 6)، در مورد سوالات درمان و تداخل دارویی 1/1±6/1 (از حداکثر 6) و در مورد درمان دندانپزشکی 2/1±1/2 (از حداکثر 6) بود. نمره کلی (از حداکثر 18) بین 0 تا 11 با میانگین 5/2±7/5 (فاصله اطمینان 95% 9/5–4/5) قرار داشت. فارغالتحصیلان دانشگاه آزاد و دانشگاه های دولتی تهران به ترتیب از آگاهی بیشتری برخوردار بودند.
میزان آگاهی دندانپزشکان عمومی شاغل در مطبهای خصوصی شهر تهران درباره بیماری سل بسیار ضعیف بود.