بررسی اثرات جراحی عقب بردن فک تحتانی (Mandibular Setback) با تکنیک BSSRO بر روی راه هوایی حلقی

جراحی Set back مندیبل یک روش استاندارد در درمان پروگناتیسم مندیبل است. در تعدادی از مطالعات تغییراتی در موقعیت زبان، استخوان هیوئید و تنگ شدن راه هوایی حلقی به دنبال این جراحی نشان داده شده است که میتواند فرد را مستعد بروز سندرم آپنه انسدادی حین خواب کند. هدف از این مطالعه بررسی ابعاد راه هوایی حلقی به دنبال جراحی Set back مندیبل است.
در این مطالعه quasi experimental، از 25 بیمار کاندید جراحی Set back مندیبل لترال سفالومتری درست قبل از عمل و پس از گذشت حداقل سه ماه از عمل جراحی تهیه شد. راه هوایی حلقی بر روی سفالومتری های قبل و پس از جراحی trace شده، سپس میانگینهای فواصل مورد نظر و نیز مساحت راه هوایی حلقی محاسبه و با استفاده از آزمون Paired T با یکدیگر مقایسه شدند.
میزان متوسط Set back مندیبل 2±8/6 میلیمتر بود. تغییرات فاصله اندازه گرفته شده در ناحیه Nasopharynx از لحاظ علمی معنیدار نبود. متوسط کاهش فاصله Uvula تا دیواره خلفی حلق mm 7/0±4/1، متوسط کاهش فاصله Vallecula تا دیواره خلفی حلق mm7/0±2و متوسط کاهش فاصله باریکترین محل راه هوایی حلقی mm8/0±5/2 بود. مساحت راه هوایی به میزان cm25/0±5/1 کاهش یافته بود. استخوان هیوئید حرکت Sup. Posteriorly کرده و فاصله آن نسبت به پلن فرانکفورت افقی به میزان mm9/0±4/2 و نسبت به مهره های گردنی به میزان mm8/0±2/1 کاهش یافته بود.
جراحی Set back مندیبل به کاهش راه هوایی حلقی منجر میشود.