مقایسه اثرات کلینیکی کاربرد جرم گیری به تنهایی و همراه با استفاده موضعی از اکسی تتراسیکلین در بیماران مبتلا به پریودنتیت اولیه

با توجه به توصیه هایی که امروزه در رابطه با کاربرد توام روش های مکانیکی و شیمیایی در کنترل پلاک میکروبی و بالطبع بهبود پریودنتیت ارائه شده است و با توجه به این نکته که تتراسیکین هیدروکلراید در مقابل پاتوژنهای پریودنتال اعم از پریودنتیت جوانان و بزرگسالان بسیار موثر است، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثرات کلینیکی کاربرد جرمگیری به تنهایی و همراه با استفاده موضعی از اکسی تتراسیکلین در بیماران مبتلا به پریودنتیت اولیه انجام پذیرفت.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی و تصادفی انجام شد. روش جمعآوری اطلاعات از طریق مشاهده کلینیکی و مصاحبه و پر کردن فرم اطلاعاتی صورت پذیرفت، روش نمونه گیری غیراحتمالی از نوع آسان و در دسترس بود. 14 نفر از کارکنان بخش خدمات دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی با دامنه سنی 41-23 سال انتخاب شدند. در هر کوآدرانت یک دندان خلفی دارای پریودنتیت اولیه انتخاب شد. اندازهگیری اولیه شاخصهای پلاک PI، لثهای GI، خونریزی حین پروبینگ PBI و عمق پروبینگ PD انجام شد. پس از جرمگیری و صاف و هموار نمودن سطح ریشه برای کل دهان، طی دو هفته هر 48 ساعت یکبار شستشوی زیرلثهای با محلول mg/ml 5 اکسیتتراسیکلین برای دندانهای انتخاب شده نیمه راست یا چپ بیمار انجام گرفت. انتخاب سمت شستشو براساس ترتیب گرفتن بیمار یک در میان عوض میشد. شاخصهای فوق پس از 2 و 4 هفته مجددا اندازهگیری شدند. از آزمون آماری T زوجی و Wilcoxon signed Rank جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
نتایج نشان دادند در هر دو گروه در کلیه شاخصها نسبت به ابتدای مطالعه پیشرفت حاصل شده بود که البته بیشترین بهبود طی دو هفته اول بدست آمد. در هفته چهارم نسبت به هفته دوم در هیچ شاخصی تفاوت قابل ملاحظهای مشاهده نگردید. بعلاوه در مقایسه بین دو گروه، اختلاف معنی داری بدست نیامد. تغییرات شاخصها از ابتدای مطالعه و هفته 4 به صورت زیر گزارش گردید: شاخص GI در گروه آزمایش از 59/1 به 84/0 و در گروه کنترل از 57/1 به 92/0 رسید. PD نیز در گروه آزمایش از 31/3 به 92/2 و در گروه کنترل از 24/3 به 85/2 رسید.
با استناد به این مطالعه کلینیکی، کاربرد آنتیبیوتیک بصورت محلول شستشو دهنده اثر چندانی در روند بهبود بیماری نداشته است.