بررسی تاثیر کاتیون آلومینیوم و نوع پلیمر آنیونی در رهش پروپرانولول هیدروکلرید از ماتریکس ها

آهسته رهش سازی پروپرانولول هیدروکلرید موجب رعایت بهتر دستور دارویی از سوی بیماران، کاهش تعداد دوزهای روزانه و عوارض جانبی دارو می شود. به منظور کنترل رهش دارو تاثیر Al3+ و نوع پلیمر آنیونی بر سرعت رهش این دارو از ماتریکسهای آن مورد بررسی قرار گرفت.
ماتریکسهای سدیم کربوکسی متیل سلولز(NaCMC)، سدیم آلژینات (NaAlg)وصمغ تراگاکانت(Trag) حاوی پروپرانولول هیدروکلرید ومقادیر مختلف Al3+ تهیه و رهش دارو از آنها در دستگاه انحلال شماره 1 USP در محیط آب مقطر بررسی شد. غلظت داروی حل شده به وسیله اسپکتروفتومتری UV اندازه گیری گردید. از پارامترهای مستقل از مدل مانند فراکسیون داروی رهش یافته در مدت سیصدو شصت دقیقه (F360′) ونیز از مدلهای کینتیکی رایج برای توصیف سرعت رهش استفاده شد.
Al3+در مقادیر متفاوت تاثیرات مختلفی در رهش داشت مثلا در محدوده 0 تا 125/0 میلی اکی والان در ماتریکسهای NaCMC ارزش F360'' را از63/0 به 21/0 با ایجاد پل عرضی در پلیمرکاهش می داد و در مقادیر Al3+ بیشتر از محدوده مذکور مثلا 5/0 میلی اکی والان F360''را به 79/0 افزایش می داد که علت آن احتمالا اثر متلاشی سازی ماتریکس توسط Al3+ بود. تاثیر رهش کاهی مشابهی نیزدر محدوده 0 تا 125/0در ماتریکسهای NaAlg ملاحظه شد.Al3+ در ماتریکسهای Trag تاثیر رهش کاهی بسیار اندکی داشت. مدلهای کینتیکی نشان داد که مکانیسمهای پیچیده ای مانند سرعت رسوخ آب، نفوذ، فرسایش، انحلال، پل عرضی وتلاشی سازی در رهش موثر بود.
با به کار گیری مناسبترین پلیمر آنیونی (NaCMC) بهمراه مقادیر معین Al3+ می توان سرعت رهش پروپرانولول هیدروکلرید را از ماتریکسها به میزان دلخواه کنترل کرد. NaAlg از دیدگاه کنترل رهش پس از NaCMC قرار دارد. لیکن، Trag برای کنترل رهش پروپرانولول هیدروکلرید به روش ایجاد پل عرضی مناسب نیست.