بررسی رفتار خودمصرفی دارو در شهر زاهدان در سال 1378

با توجه به وجود خودمصرفی دارو و عوارض شناخته شده آن و عدم اطلاع از وضعیت موجود و به منظور تعیین رفتار خودمصرفی دارو در منطقه، این تحقیق در شهر زاهدان و در سال 1378 انجام گرفت.
تحقیق حاضر مطالعه مقطعی روی 245 نفر از مردم زاهدان که در اماکن مختلف به طور نمونه گیری در دسترس قرار داشتند، انجام گرفت. جنس، سطح سواد، شغل و نیز رفتار خودمصرفی دارو، شامل آگاهی از دوز مصرف، موارد خود مصرف دارو، نوع داروی موجود در منازل و علت خودمصرفی دارو در آنها بررسی و در یک فرم اطلاعاتی ثبت و یافته های آن با آمار توصیفی ارائه گردید.
از 245 نمونه مورد بررسی، 8/49 % مرد و 2/50 % زن، میانگین سنی (SD ±) 1/12± 2/31 سال بودند که 4/25 % سطح سواد ابتدایی و کمتر داشتند. حدود 17 % نمونه از دوز مصرف داروها بی اطلاع بودند، شایعترین علت خودمصرفی دارو، سرماخوردگی، به میزان 3/67% و بعد سردرد، به میزان 9/55 % بود. بیشترین علت مراجعه به پزشک، سوزش ادرار و در مراحل بعدی اسهال، گلودرد و سوزش معده بود. مدت مصرف دارودر 2/55 % تا خات مه علایم و بیشترین دارو در منازل قرص مسکن به میزان 82 % و سپس کپسول آنتی بیوتیک به میزان 2/50 % بود. شایعترین داروی خودمصرفی، مسکن به میزان 3/83 % و شایعترین علت عدم مراجعه به پزشک، بی خطر دانستن بیماری بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: مشکل رفتار خودمصرفی دارو در این منطقه جدی است و با توجه به عوارض شناخته شده، بررسی تاثیر برنامه های آموزشی برکاهش این مشکل توصیه می شود.