مقایسه کارایی دروس تئوری با دروس عملی بالینی در افزایش سطح آگاهی و عملکرد دانشجویان از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اهواز

مقدمه. تعلیم و تربیت را می توان به اختصار بعنوان مراقبت از رشد نسل تعریف کرد این مراقبت دو هدف اساسی دارد هدف اول این است که فرد در سایه آموزشهای لازم رشد نماید و دیگر اینکه بتواند بخوبی از عهده وظایفی که جامعه به وی محول مینماید برآید. دانشجویان گروه پزشکی غالبا بصورت مستقیم با بیماران و مدد جویان در ارتباط می باشند و در جهت رفع آلام و مشکلات جسمانی و گاه روحی آنان تلاش می نماید بنابراین لازم است علاوه بر مباحث نظری و تئوری بخشی از دانش را بر بالین بیمار و تحت عنوان کارورزی یا کارآموزی در بیمارستان زیر نظر اساتید بالینی بیاموزند اما کدام بخش از آموزش از نظر دانشجویان در افزایش آگاهی و عملکرد آنان موثر تر استی و آیا ایشان عمق و ریشه اهمیت دروس تئوری که غالبا در ترم ها یا سالهای نخست ورود به دانشگاه می آموزند را می دانند یا خیر؟ به منظور دستیابی به پاسخ این پرسش پژوهش حاضر صورت پذیرفت. روش ها. پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی DESCRIPTIVE است که با جمع آوری نظرات 180 دانشجوی سال آخر که کارآموزی بیمارستان را سپری می کردند انجام گردید انتخاب این دانشجویان تصادفی ساده بود و پس از انتخاب، ایشان پرسشنامه تهیه و تائید شده را تکمیل نمودند اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار آماری SPSS آنالیز گردید و نتایج به قرار زیر حاصل گردید. یافته ها. 5/61% پرسش شنوندگان نقش آموزش بالینی را در افزایش آگاهی بسیار زیاد و در آموزش تئوری این میزان تنها 5/7% بوده است، 27% در آموزش بالینی این نقش را زیاد و 112% متوسط ذکر نمودند حال آنکه ارقام مشابه برای اموزش تئوری به ترتیب 56% و 36% بوده و حتی 5/3% نقش آن را ضعیف تلقی نموده اند. این در حالی است که انتظار ما بر این است که دروس تئوری نقش افزایش آگاهی را بر عهده دارند و دروس عملی نقش افزایش عملکرد را در پاسخ به این پرسشها که نقش آموزش بالینی در تغییر کدام مورد است؟ 70% پاسخ دهندگان نق آنرا تغییر عملکرد و 38% تغییر نگرش و 38% تغییر آگاهی ذکر نمودند این میزان ها در اموزش تئوری به ترتیب 37%، 20% و 67% بوده است (پاسخ نقش دهنده گان می توانستند بیش از یک گزینه را در پاسخ هاین پرسش انتخاب کنند). در پاسخ به این پرسشها کلی که نقش آموزش بالینی در افزایش کارایی آگاهی وعملکردشمابیشتراست یاتئوری75% آموزش بالینی و21% هر دو را انتخاب نمودند. نتیجه. 80% دانشجویان ترجیح می دهند که آموزش آنها صرفا بالینی بود و تنها 16% آموزش توام تئوری و بالینی را برگزیده بودند و علت این امر را ملموس بدون آموزش و پایدار بودن آموخته ها می دانستند همین امر استفاده از روش های آموزش چون P.B.L یا مساله گرایی را بیش از پیش مطرح می سازد. آدرس. مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی, دانشگاه علوم پزشکی اهواز, اهواز