بررسی نشانه های درد درنوزادان بستری در بخش های نوزادان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی همدان

درد یک تجربه مخرب و صدمه زا است و در خاطر نوزاد دچار درد باقی می ماند. بدون توجه به پاسخ های رفتاری و فیزیولوژیکی او در برابر محرکات دردناک نمی توان تنها از طریق مشاهدات فردی در رفع درد اقدام کرد. لذا این تحقیق با هدف تعیین نشانه های رفتاری و فیزیولوژیکی درد درنوزادان بستری در بخش های نوزادان، در سال 81-1380 انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی می باشد. حجم نمونه 150 نفر برآورد و طی سه ماه و نیم این حجم تامین شد. ابزار گردآوری داده ها چک لیست بود که بر اساس تئوری سیناکتیو تکاملی آلس(اقتباس از تحقیق هاوارد و تابر) و ابزار بررسی درد نوزاد- شیرخوار(NIPS) ساخته لورنس تدوین شد.برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار EPI6 کمک گرفته شد.
3/73 درصد واحدهای مورد پژوهش از بین نشانه های فیزیولوژیکی، برافروختگی چهره در طول پروسیجرهای ناراحت کننده داشتند. همچنین میانگین ضربان قلب و تنفس در طول پروسیجرها نسبت به قبل از آنها افزایش محسوسی داشتند. از بین نشانه های رفتاری به ترتیب تغییر حالات چهره(3/97 درصد) گریه کردن(96 درصد) و تغییر الگوی تنفسی(3/93درصد) بیشترین نمره را کسب نمودند. فقط بین برافروختگی صورت و نوع پروسیجر ارتباط معنی داری مشاهده شد(01/0< P 025/0).
بررسی و اتخاذ تدابیر مناسب برای رفع درد نوزادان بستری، نیاز به یک چارچوب مشخص و استاندارد به عنوان یک راهکار تیمی یکسان دارد. از آنجایی که نوزادان قادر به ابراز کلامی درد خود نیستند، باید به پاسخ های فیزیولوژیکی و رفتاری آنان توجه نمود. با استناد به یافته های این تحقیق، از بین این نشانه ها، برافروختگی صورت، افزایش ضربان قلب، افزایش تعداد تنفس، گریه کردن، و تغییر الگوی تنفسی می توانند سرنخ های کلیدی برای بررسی درد باشند که نیاز به ابزار خاص و پیچیده ای برای سنجش ندارند.