ارتباط باردرای با تغییرات حس عمقی و بیومکانیکی راه رفتن

بارداری روندی فیزیولوژیک و طبیعی است که در طی آن تغییرات سریع و شگرفی در وزن، نحوه توزیع جرم و مرکز ثقل بدن، میزان استحکام لیگامان ها، طول و قدرت عضلات رخ می دهد و متعاقب آن ها وضعیت راه رفتن مادر نیز دستخوش تغییر می شود. با توجه به اهمیت شناخت تغییرات وضعیت کاینتیکی راه رفتن در دوران بارداری و به ویژه تعیین ارتباط آن ها با حس عمقی کمر جهت ابداع و ایجاد روش های کاربردی و درمانی جدید برای پیشگیری یا تقلیل کمردرد و تجویز مناسب پیاده روی برای خانم های باردار، هدف ما در این تحقیق تعیین ارتباط حس عمقی از ثلث اول تا ثلث سوم بارداری و پس از زایمان با وضعیت و خصوصیات کاینتیکی حین راه رفتن بود.
تحقیق به صورت آینده نگر و به صورت نمونه گیری در ثلث اول بارداری و تکرار ارزیابی ها در ثلث های دوم و سوم و پس از زایمان (تا 5/4 ماه بعد) بود. 35 خانم باردار مورد بررسی قرار گرفتند. در هر نوبت حس عمقی کمر در بازسازی وضعیت 45 درجه خم شده از حالت ایستاده و وضعیت کاینتیکی مرحله ی تحمل وزن حین راه رفتن ارزیابی شد.
نتایج این مطالعه نشان داد از ثلث اول تا سوم بارداری حس عمقی کمر در بازسازی وضعیت کاهش یافت (01/0= P). از نظر میزان حس عمقی کمر نمونه ها در سه گروه قرار گرفتند. روند تغییرات طی بارداری بین گروه ها تفاوت معنی دار داشت. کاهش حس عمقی کمر در طول بارداری با کاهش سرعت، افزایش نیروی عکس العمل عمودی نسبت به وزن بدن، ارتباط معنی دار داشت.
در حین بارداری دقت حس عمقی کمر با کاینتیک راه رفتن ارتباط معنی دار دارد. لذا انجام پژوهش های بیش تر در جهت بررسی تاثیر پیاده روی بر تعدیل حس عمقی و اثر آن در پیشگیری یا تخفیف کمردرد حین بارداری توصیه می شود.