تاثیر آموزش حین خدمت مراقبت های ویژه نوزادان بر آگاهی و عملکرد پرستاران شاغل در بخش های کودکان

پرستارانی در حرفه خود تغییرات ایجاد می کنند و فعالیت های آنان از بیمارستان ها به جامعه کشیده خواهد شد که وقت بیشتری را صرف یاد گرفتن می کنند.
این پژوهش به صورت نیمه تجربی آینده نگر در مدت 18 ماه بر روی 42 نفر از پرستاران شاغل در بخش های کودکان صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه و برگ مشاهده (Check list) بر اساس اهداف آموزشی تدوین شده توسط مسئولین دانشکده های پزشکی و پرستاری جهت تدریس در دوره آموزش نظری و عملی بود. قبل از شروع دوره با استفاده از پرسشنامه ای مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک و 60 سؤال چهار گزینه ای در خصوص آگاهی علمی مراقبت های ویژه نوزادان و نیز برگ مشاهده ای در پنج بخش در خصوص چگونگی انجام عملیات احیاء، روش ساکشن کردن و مراقبت از لوله داخل تراشه، مراقبت از بیمار تحت تهویه مکانیکی، نحوه گذاردن سوند داخل معده و نحوه تغذیه شیرخوار از طریق گاواژ از پرستاران آزمون به عمل آمد. آموزش نظری به مدت شش ماه و آموزش مهارت های عملی در طی دو ماه توسط هر شرکت کننده گذرانده شد. پس از آن برای هر مورد برگ مشاهده بعد از آموزش های فوق کامل و امتیازهای هر فرد در دو بخش آگاهی و عملکرد های قبل و بعد از آموزش نظری و عملی مورد مقایسه قرار گرفت.
آزمون های آماری 2 و t نشان دهنده اختلاف معنی داری بین میزان آگاهی و عملکرد های افراد قبل و بعد از آموزش است (0001/0p<). همچنین نتایج نشان داد که تغییرات در آگاهی و عملکرد افراد پس از آموزش با متغیرهای دیگر نظیر سن، دانشگاه محل اخذ مدرک، سمت شغلی در بخش، سابقه کار و نوبت کاری رابطه معنی داری ندارد.
تاثیر آموزش حین خدمت و افزایش سطح آگاهی و عملکرد پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه پس از گذراندن این دوره آموزشی نشان داده است که برنامه ریزی آموزش مداوم ضمن خدمت یکی از ضروریات ارتقاء کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی در جامعه است.