دیدگاه پرستاران راجع به برخی عوامل مؤثر بر تصمیم گیری آنان در به کارگیری داروی مسکن PRN بعد از جراحی کودکان

درد بعد از عمل جراحی معمولا با تجویز داروهای مسکن PRN توسط پرستاران کنترل می شود و به سه دسته از عوامل بستگی دارد: عوامل مربوط به پرستار، عوامل مربوط به کودک و عوامل مربوط به خط مشی بیمارستان، مطالعه حاضر در ارتباط با عوامل دسته اول و دوم می باشد.
این پژوهش مطالعه ای توصیفی تحلیلی است که با هدف تعیین دیدگاه پرستاران راجع به برخی عوامل مؤثر بر تصمیم گیری آنان در به کارگیری داروی مسکن PRN بعد از جراحی کودکان در بیمارستان های منتخب شهر تهران انجام شده است. ابزار پژوهش پرسشنامه ای مشتمل بر سه بخش 1) اطلاعات دموگرافیک پرستار، 2) معرفی بیست مورد بالینی بعد از جراحی با فرض تجویز مسکن غیر مخدر و مخدر در صورت لزوم و 3) دوازده عامل مؤثر بر تصمیم گیری بالینی، هنگام به کارگیری مسکن ها (جهت اولویت بندی چهار مورد) بود.
نتایج تحقیق نشان داد از میان مشخصه های مرتبط با پرستار، گروه سنی، سابقه کار پرستاری، سابقه کار پرستاری از کودکان و دارا بودن فرزند با انتخاب اقدام تسکینی، و نیز مدرک تحصیلی و دارا بودن سابقه شخصی درد حاد، با انتخاب نوع داروی مسکن، ارتباط معنی دار وجود داشت. از مشخصه های مرتبط با کودک، بین انتخاب اقدام تسکینی و انتخاب نوع دارو برای سنین مختلف کودکان تفاوت معنی دار وجود داشت. ارتباط معنی داری نیز بین زمان جراحی و نوع جراحی، با انتخاب اقدام تسکینی و نوع دارو به دست آمد، بدین ترتیب که بیشترین موارد انتخاب دارویی و نیز انتخاب داروی مسکن مخدر برای جراحی های پیچیده و در 24 ساعت اول بعد از جراحی بود. از عوامل مؤثر بر تصمیم گیری پرستاران، به ترتیب نوع جراحی، شدت درد، زمان جراحی و رفتارهای غیر کلامی، بیشترین موارد انتخاب شده در به کارگیری داروی مسکن PRN بود.
عوامل مرتبط با پرستار و کودک شدیدا بر تصمیم گیری پرستاران در تجویز داروهای مسکن PRN بعد از عمل جراحی تاثیر دارد.