حیات خلوت آمریکا خود را می رهاند

چرا سفارت خانه آمریکا در کاراکاس زنجیره ای از«کنسولگری های ماهواره ای» را در پنج ایالت تولید کننده نفت ونزوئلا باز کرده است؟ چرا وزارت دفاع ایالات متحده (پنتاگون) در صدد برآمده است تا فرودگاه نظامی ماریسکال – استیگاریبیا در منطقه چاکوی پاراگوئه را که با بولیوی ده دقیقه فاصله پروازی دارد، باز به راه اندازد؟ از سال های پایانی دهه1990 واشنگتن را در آمریکای لاتین پس رانده اند. طرح بازار بزرگی که قرار بود تمام سرزمین های قاره آمریکا از آلاسکا گرفته تا تیرافوئگو را در برگیرد و پهنه داد و ستد آزاد میان آمریکای شمالی و مرکزی و جنوبی بشود، به سرانجامی نرسید. به جای آن و در همان قلمرو، حکومت های چپگرا، میانه رو یا رادیکال در مسند قدرت نشسته اند؛ هم پیمانی پرتوانی، سه کشور ونزوئلا و بولیوی و آرژانتین را پشتیبان یکدیگر کرده؛ بانک جنوب در برابر صندوق بین المللی پول و بانک جهانی عرض اندام نموده است؛ واشنگتن با دفاع از دموکراسی مبتنی بربازار، می کوشد از طریق ایجاد موافقت نامه های تجاری فراوان، مقبولیت بخشیدن به «حق مداخله دموکراتیک» و تقویت همکاری های نظامی به بهانه جنگ علیه تروریسم و قاچاق مواد مخدر، راه را بر این تکاپوهای رهایی بخش ببندد.