بررسی عملکرد پاسخ های حلزونی و پاسخ شنوایی ساقه مغز در بزرگسالان مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی و افراد دارای شنوایی طبیعی

اندازه گیری های فیزیولوژیک عملکرد حلزون و عصب شنوایی، در افتراق اختلالات ناشی از آسیب عصب هشتم از موارد نقص عملکرد سلول های موئی حلزون کاربرد دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عملکرد پاسخ های حلزونی (گسیل های صوتی گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون) و پاسخ شنوایی ساقه مغز روی گروهی از بزرگسالان مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی و افراد با شنوایی طبیعی انجام شد.
مطالعه مقطعی حاضر، روی 16 بزرگسال مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی (32 گوش) در محدوده سنی 30-14 سال و 16 فرد با شنوایی طبیعی در محدوده سنی 30-16 سال از دو جنس صورت گرفت و نتایج پاسخ گسیل های صوتی گذرای گوش، پتانسیل میکروفنی حلزون و پاسخ شنوایی ساقه مغز در دو گروه مقایسه و در ارتباط با سن، جنس، گوش و میزان کم شنوایی، بررسی و تفسیر گردید.
در افراد مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی، متوسط کم شنوایی در حدود 1/48 دسی بل بود و ادیوگرام با کم شنوایی در فرکانس های پائین و سپس صاف، بالاترین فراوانی را داشت. در گوش های مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی به جز دو مورد، گسیل های صوتی گذرای گوش در تمام گوش ها ثبت گردید و میانگین آن به متوسط پاسخ در افراد شاهد نزدیک بود. مقدار زمان نهفته و دامنه بزرگترین قله فاز معکوس پتانسیل میکروفنی حلزون در افراد مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی نسبت به افراد شاهد، به میزان معنی داری بالاتر بود. دامنه گسیل های صوتی گذرای گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون مستقل از میزان کم شنوایی بود و افزایش سن بر برخی اندازه گیری های پتانسیل میکروفنی حلزون تاثیر داشت. در بزرگسالان مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی، پاسخ شنوایی ساقه مغز حتی با تعداد تحریک بسیار پائین، مشاهده نگردید.
در بزرگسالان مشکوک به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی با درک گفتار ضعیف تر نسبت به میزان آستانه های شنوایی، شکل ادیوگرام با کم شنوایی در فرکانس های پایین و صاف، شایع تر است. در این افراد، غالبا پاسخ شنوایی ساقه مغز ثبت نشده و اندازه گیری هر دو پاسخ گسیل های صوتی گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون در بررسی عملکرد سلول های موئی حلزون توصیه می شود.