مقایسه راهنماهای واجی و معنایی در فراخنای حافظه کوتاه مدت کلامی در مردان 25-18 ساله

برای تشریح مکانیسم عملکرد حافظه کوتاه مدت کلامی تاکنون مطالعات بسیاری صورت گرفته است. استفاده از راهبرد ها و تکنیک هایی که فرد زودتر و راحت تر به این خزانه دسترسی پیدا کند در علم گفتاردرمانی حائز اهمیت است. راهنما فرآیندی است جهت افزایش دسترسی به نوع خاصی از اطلاعات موجود در حافظه فرد، بواسطه ارائه محرک هایی که آن اطلاعات را فعال می کند. بنابراین راهنماها، لغاتی هستند که باعث تسهیل بازنمایی لغت هدف می شوند. پژوهش حاضر به مقایسه انواع راهنما های معنایی و واجی در حافظه کوتاه مدت کلامی فرد می پردازد.

نمونه مورد بررسی در پژوهش حاضر، شامل 64 نفر از دانشجویان پسر 18 تا 25 ساله از دانشگاه علوم پزشکی تهران بوده اند. از آنجا که بعضی ازعوامل می توانند اثر تخریبی بر سرعت واکنش فرد داشته باشند از این رو دقت زیادی در بررسی مواردی نظیر دوزبانگی، لکنت و مشکل تولید انجام گرفت. ابتدا از افراد حائز شرایط آزمون تمایز شنوایی وپمن گرفته شد و افراد دارای اشکال در تمایز شنوایی از روند تحقیق حذف شدند. آزمون مورد نظر از طریق نسخه دوم نرم افزار برنامه نویسی شده DMDX به افراد ارائه گردید و زمان واکنش ثبت گردید.

یافته های حاصل از این بررسی حاکی از آن بود که افراد در تکالیف معنایی سریع تر از سایر تکالیف به لغات دسترسی پیدا کردند و بعد از آن به راهنماهای هم قافیه سریع تر پاسخ دادند. در مقایسه میانگین زمان واکنش، تکالیف معنایی و هم قافیه تفاوت معنی داری را نشان دادند اما در دو متغیر نامرتبط و تجانس تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.

نتایج حاصل از پژوهش حاضر بیانگر این بود که سطح معنایی از همه سطوح سریع تر بازیابی می شود و بلافاصله به دنبال آن سطح واجی فرد شروع به فعالیت می نماید. سطح تجانس دیرتر از سایر سطوح بازیابی می گردد و نتایج این قسمت از بررسی با نتایج بعضی از تحقیقات دیگر که به بررسی زمان واکنش در تکالیف واجی پرداخته اند، همسویی دارد.