بررسی میزان ریزنشت سطح تماس بین آلیاژ نیکل کروم و سه نوع ماده سرومر (Belleglass، Signum، Gradia)

پیام:
چکیده:
سابقه و هدف
سرومرها نسل جدید کامپوزیتها هستند دارای خصوصیاتی همچون مقاومت سایشی زیاد، قابلیت ارتجاعی بالا، استتیک خوب، وزن کم و ترمیم آسان میباشند و با داشتن سختی نزدیک به مینای دندان باعث سایش آنها در دندان مقابل نمیشوند. در بعضی از موارد استفاده از زیرساخت فلزی جهت پشتیبانی سرومرها اجتنابناپذیر خواهد بود. هرگونه ریزنشتی بین کوپینگ و ونیر میتواند باعث تغییر رنگ در ناحیه سرویکال، طعم و بوی بد دندان بیمار، خوردگی در ناحیه سرویکال و در بعضی موارد حتی جدا شدن ونیر شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان ریزنشت سطح تماس بین آلیاژ نیکل کروم و سه نوع ماده سرومر Belleglass، Signum، Gradia میباشد.
مواد و روش ها
در این تحقیق تجربی، 21 کوپینگ فلزی با ضخامت 5/0 میلیمتر و از جنس آلیاژ نیکل کروم بر روی یک دای برنجی با تراش چمفر ساخته شدند. بیدزهایی به قطر 4/0 میلیمتر در سطح ونیر شونده تعبیه شدند. کوپینگها به سه گروه 7تایی تقسیم شده، بعد از آمادهسازی 3 نوع ماده سرومر Belleglass، Signum، Gradia بر طبق دستورالعمل کارخانه بر روی آنها قرار داده شد. برای ایجاد محیطی شبیه محیط دهان، کوپینگها به مدت دو هفته در دمای 55 درجه سانتیگراد و 2000 سیکل در دستگاه ترموسیکلینگ قرار داده شده، سپس در محلول فوشین 5/0 درصد برای مدت 24 ساعت قرار گرفتند. سپس نمونه ها در آکریل شفاف گذاشته شده و بعد از برش در امتداد پلن سرویکواینسایزال میزان ریزنشت با استفاده از اندازهگیری میزان نفوذ رنگ توسط میکروسکوپ dimensional محاسبه شد. از آزمون آماری Kruskal-wallis جهت تعیین اختلاف معنیدار بین گروه ها استفاده شد.
یافته ها
نتایج نشان دادند Signum دارای بیشترین میزان ریزنشت (5345/0±4286/1) بوده، کمترین ریزنشت متعلق به Belleglass (7868/0±4286/0) بود. Gradia بین این دو قرار داشت (3779/0±8571/0). تنها تفاوت میان Belleglass و Signum معنیدار بود (024/0=P).
نتیجه گیری
با محدودیت موجود در این مطالعه، میزان گسترش ریزنشت سرویکالی بین کوپینگ فلزی و سرومر به نوع بخصوص ماده سرومر به کار رفته بر روی آن بستگی دارد. Belleglass دارای کمترین ریزنشت و Signum دارای بیشترین ریزنشت بودند.
زبان:
فارسی
در صفحه:
228
لینک کوتاه:
magiran.com/p507790 
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یک‌ساله به مبلغ 1,390,000ريال می‌توانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
  • حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران می‌شود.
  • پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانه‌های چاپی و دیجیتال را به کاربر نمی‌دهد.
In order to view content subscription is required

Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!