شواهد ژئومرفولوژیک فرسایش یخچالی پلیستوسن در ارتفاعات تالش

ارتفاعات تالش گنجینه ای غنی از اشکال حاصل از فرسایش یخچالی است. از آنجا که فرآیندهای مرفوژنز بیرونی تابع شرایط اقلیمی هستند و شرایط اقلیمی عصر حاضر امکان ایجاد چنین اشکالی را فراهم نمی آورند؛ بنابراین وجود چنین اشکالی را می توان تاییدی بر تغییر اقلیم و به تبع آن تغییر در سیستم شکل زایی در این بخش از کشورمان دانست. به دلیل مصون بودن نسبی این اشکال از فرسایش و با نظر به دخالت سیستم های شکل زایی کنونی، زمان تشکیل آنها به تغییرات اقلیمی جهانی پلیستوسن مربوط می شود. شناسایی اشکال به کمک عکسهای هوایی 55000: 1 و 20000: 1 و نقشه های توپوگرافی پوششی منطقه و همراه با بازدیدهای میدانی و نیز شناسایی منشا رسوبها توسط نمونه برداری و آنالیز آنها به انجام رسید.
شواهد ژئومرفولوژیک مورد بررسی در این تحقیق شامل: سیرک و دره یخچالی، سنگهای سرگردان، رسوب های یخچالی و سطوح فرسایش یافته توسط یخ می باشد. میانگین برف مرز حاصل از این تحقیق برای ارتفاعات تالش طی پلیستوسن 2360 متر محاسبه شد و لیکن به دلیل همجواری با دریای خزر، به صورت محلی تفاوتهایی در ارتفاع برف مرز ایجاد شده، چنانچه این ارتفاع برای ضلع شرقی 1800، ضلع جنوبی 2400 و ضلع غربی 2900 متر محاسبه گردیده است. مرفوژنر ارتفاعات تالش طی دوره های سرد پلیستوسن توسط دو سیستم فرسایش یخچالی و مجاور یخچال انجام گرفته است.