بررسی اختلال های غدد درون ریز در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور

.تالاسمی یک بیماری ژنتیکی است و تجویز خون در این بیماران حیاتی است. تجویز خون در 2 یا 3 دهه ی اخیر باعث افزایش طول عمر این بیماران شده است. با افزایش طول عمر، عوارض تجمع آهن در این بیماران بیشتر به چشم می خورد. عوارض غدد درون ریز که در گذشته شایع نبود در حال حاضر یکی از مشکلات شایع در این بیماران است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی عوارض غدد درون ریز در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بالاتر از 10 سال در تبریز بود.
56 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور بالاتر از 10 سال در این مطالعه وارد شدند. پزشکان ویژگی های فردی، درمان دارویی و تاریخچه ی قاعدگی بیماران را جمع آوری کردند و معاینه ی دقیق از نظر بلوغ و قد بیماران به عمل آمد. برای تشخیص دیابت، آزمون گلوکز ناشتای مختل و آزمون تحمل گلوکز مختل، FBS و OGTT درخواست شد. سطح سرمی کلسیم، فسفر، TSH، FT4، LH، FSH، تستوسترون در پسران و استرادیول در دختران اندازه گیری شد.
در این مطالعه 56 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور در سنین 10 الی 27 ساله بررسی شدند. شیوع دیابت در این مطالعه 9/8%، آزمون گلوکز ناشتای مختل 6/28% و آزمون تحمل گلوکز مختل 1/7% بود. کوتاهی قد (SDS کمتر از 2-) در 52% از بیماران دیده شد. هیپوگنادیسم در70% از پسران و 73% از دختران دیده شد. هیپوکلسمی و هیپوتیروئیدی اولیه واضح به ترتیب در 41% و 16% از بیماران تالاسمی مشخص شد. در 3/14% از بیماران مبتلا تالاسمی ماژور هیچ گونه عوارض غدد درون ریز دیده نشد.
با وجود درمان با دسفرال در بیماران مبتلا تالاسمی ماژور، شانس خطر بروز عوارض غدد درون ریز در این بیماران کماکان بالا است. هیپوگنادیسم یکی از شایع ترین عوارض غدد درون ریز در این بیماران است. بیماران تالاسمیک به خصوص در سنین بالاتر از 10 سال باید به طور منظم از نظر غدد درون ریز بررسی شوند.