اثر هیپرناترمی بر بیهوشی ناشی از کتامین در رت های نر

هیپرناترمی یکی از شایع ترین اختلالات الکترولیتی است، حتی بیهوشی نیز تحت تاثیر این اختلال الکترولیتی قرار می گیرد. در این تحقیق، ارتباط بین هیپرناترمی و پاسخ به داروی بیهوشی کتامین با دوزاژ 125 mg/kgدر رت مورد بررسی قرار گرفت. سه گروه 20 تایی از رت های ویستار نر بالغ برای انجام آزمایش انتخاب گردیدند. گروه کنترل از آب شرب استفاده نمود و گروه های تست به مدت دو هفته از محلول کلرور سدیم 1 و 2% به عنوان منبع آب شرب استفاده نمودند. دوره زمانی بین تزریق کتامین و مهار رفلکس سرپا ایستادن و مهار پاسخ به تحریکات دردناک، زمان لازم برای پیدایش مجدد پاسخ به تحریکات دردناک و بهبودی کامل از بیهوشی ثبت شد و میزان تلفات رت ها نیز ثبت گردید. زمان لازم برای مهار رفلکس سرپا ایستادن و مهار پاسخ به تحریکات دردناک در گروه تست 2 از گروه تست 1 و گروه کنترل به طور معنی داری کوتاهتر بود، زمان لازم برای پیدایش مجدد پاسخ به تحریکات دردناک و بهبودی کامل از بیهوشی در گروه تست 2 از گروه تست 1 و گروه کنترل به طور معنی داری طولانی تر بود. میزان مرگ و میر در حین بیهوشی در رت های گروه تست 1 برابر 20% و در رت های گروه تست 2 برابر60% بود و در حین بیهوشی هیچ مشکل جدی در گروه کنترل مشاهده نگردید. هیپرناترمی سرعت گذر از مراحل بیهوشی را افزایش می دهد. طول دوره اثر کتامین افزایش یافته و بهبودی از بیهوشی با تاخیر معنی داری همراه است و اختلالات تنفسی چشمگیر و مرگ و میر حیوانات در حین بیهوشی نیز در رت های هیپرناترمیک بروز نمود.