ارزش تشخیصی تست فالن و سرعت هدایت عصبی در سندرم تونل کارپال

سندرم تونل کارپال یک اختلال شایع بخصوص در زنان سنین 30 تا 60 سال م یباشد که به علت فشرده شدن عصب مدیان درون تونل مچ دست ایجاد می گردد. با توجه به شیوع این بیماری و نامشخص بودن قدرت تشخیص بالینی و عدم دسترسی گسترده به تس تهای الکترودیاگنوستیک، این تحقیق انجام گرفت با این هدف که مقایسه گردد و در (Nerve Conduction Velocity، NCV) قدرت تشخیصی تست فالن با سرعت هدایت عصبی گردد. NCV صورت امکان جایگزین مطالعه بصورت مورد – شاهدی بر روی 93 نفر (در مجموع 97 دست) انجام گرفت. تست بالینی فالن جهت معاینه بیماران انتخاب گردید و تشخیص قطعی بر اساس تست های الکترودیاگنوستیک گذاشته شد و و آزمون کای Minitab بر مبنای آن قدرت تشخیصی تست فالن سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 39 سال و گروه شاهد / 75 %) افراد مورد مطالعه زن بودند. میانگین سنی گروه بیماران، 1 / 75 نفر (2 88 % به دست آمد. در این مطالعه تست تینل نیز / 85 % و ویژگی آن 5 / 39/4 سال بود. حساسیت تست فالن 3 مورد بررسی قرار گرفت که حساسیتی 57 % و ویژگی برابر 86 % داشت. مثبت شدن تس تهای بالینی تاییدی بر وجود این سندرم در بیمار می باشد و با توجه به نتایج بدست آمده برای تست فالن، منفی بودن این تست نیز ارزشمند م یباشد اما منفی بودن تست تینل سندرم تونل کارپال را رد نم یکند. بنابراین انجام تست بالینی فالن جهت تشخیص یا رد سندرم تونل کارپال کمک کننده است اما نمی توان برای رد یا تشخیص قطعی سندرم تونل کارپال به آن اطمینان نمود و برای تشخیص قطعی نیاز به تست های الکترودیاگنوستیک می باشد و نم یتوان تست های بالینی را جایگزین آنها کرد.