نگرشی بر دقت روابط متداول در محاسبه زاویه میل خورشید

زاویه میل خورشید (δ) یکی از ویژگی های مهم هندسه زمین و خورشید است. در این مطالعه 13 رابطه محاسباتی آن که در سال های اخیر ارایه شده اند مورد بررسی قرار گرفته اند. الگوریتم های میخالسکی (1988)، والراون (1978) و رابطه بورگس (1985)، در مقایسه با مقادیر واقعی در پنج سال انتخابی 1970، 1980، 1986، 1989 و 2001 به ترتیب دقیق ترین روابط شناخته شده اند. الگوریتم میخالسکی به عنوان دقیق ترین رابطه فقط دارای حداکثر خطای حدود 003/0 درجه در روز 9 مارس سال 1980 می باشد. رابطه معروف اسپنسر (1971) و رابطه WMO (1984) در ردیف های پنجم و ششم رتبه بندی شده اند و برای محاسبات دقیق مختصات خورشیدی و نیز مطالعات دقیق تشعشع سنجی و بهره برداری از انرژی خورشیدی مورد تایید قرار نمی گیرند. رابطه اسپنسر (1971) که با چند جمله از بسط فوریه مقدار زاویه میل خورشید را بیان می کند تا حدود 1 درجه خطا را نشان می دهد. روابط کوپر (1969) و پیسیمانیس (1987) با رتبه های دوازده و سیزده دارای بیشترین خطا و به عنوان ضعیف ترین روابط تشخیص داده شده اند.