بررسی نیازهای درمانی دندان کودکان عقب مانده ذهنی در مراکز بهزیستی شهر تبریز

بیش از 300 میلیون نفر عقب مانده ذهنی (Handicap) در سراسر جهان وجود دارد که بخش قابل توجهی از آنان را کودکان تشکیل می دهند. قدم اول در برنامه ریزی برای این گروه از همنوعان ما، تعیین اندازه جمعیت و نیازهای درمانی دندان این کودکان می باشد. هدف از این مطالعه، تعیین تعداد و نیز انواع نیازهای درمانی دندان کودکان عقب مانده ی ذهنی در مراکز بهزیستی شهر تبریز بود.
در این پژوهش توصیفی مقطعی، 184 کودک عقب مانده ذهنی (100پسر و 84 دختر) 14-1 ساله، در یک مرکز دولتی و یک مرکز خصوصی شهر تبریز مورد معاینه قرار گرفتند. این مطالعه به روش تمام شماری در فاصله سال های 85-1384 انجام و اطلاعات جمع آوری شده با آزمون های آماریt-test و chi-square آنالیز آماری شد.
در این مطالعه، نیاز درمانی در کودکان مرکز خصوصی (31/95 درصد) بالاتر از کودکان مرکز دولتی (66/81 درصد) بود (05/0>p value). در دندان های شیری بیشترین نیاز مربوط به مولر دوم (26/ 51 درصد) و در دندان های دائمی مربوط به مولر اول (53/67 درصد) بود. ترمیم دندان بیشترین نیاز درمانی در دندان های شیری (93/62 درصد) و دائمی (01/62 درصد) بود. به لحاظ بهره هوشی، بیشترین نیاز درمانی به کودکان غیرقابل تربیت با (5/95 درصد) مربوط می شد (05/0>p value).
نتایج مطالعه حاضر نشانگر میزان بالای نیاز درمانی دندان کودکان عقب مانده ذهنی بوده، مهم ترین نیاز آنان مربوط به درمان های پیچیده تر، از جمله درمان پالپ و کشیدن دندان می باشد. کودکان عقب مانده ذهنی، به عنوان جزئی از جامعه ما نیازمند خدمات پیشگیری و درمانی هستند. با توجه به این که درمان این افراد در شرایط معمول امکان پذیر نیست، از این رو آماده سازی و تجهیز مرکزی متناسب با نیازهای افراد عقب مانده ذهنی جهت درمان دندان پزشکی، از ضروریات نظام سلامت جامعه ما می باشد.