کیفیت زندگی در سالمندان عضو کانون های فرهنگسرای سالمندان شهر تهران

سالمندان یکی از گروه های اجتماعی رو به رشد در جوامع امروزی هستند که با توجه به هرم سنی کشور اهمیت روز افزونی یافته اند و هرگونه تصمیم گیری و برنامه ریزی در رابطه با این گروه نیازمند شناخت دقیق و مبتنی بر مشاهدات عینی و علمی مسائل آنان است. از طرفی در جهان کنونی، یکی از شاخص های ارزشمند، برای ارزیابی در زمینه های توانبخشی، بهداشتی، درمانی و... کیفیت زندگی است.
هدف از این تحقیق مقطعی و توصیفی، تحلیلی بررسی کیفیت زندگی سالمندان شهر تهران است. جامعه پژوهش، سالمندان عضو فرهنگسرای سالمند بود که 300 نفر نمونه، به صورت تصادفی از افراد 60 سال و بالاتر انتخاب شدند و اهداف پژوهش در قالب شاخص های کیفیت زندگی مطرح گردیدند. اطلاعات از طریق پرسش نامه استاندارد WHOQOL-BREF با چهار حیطه جسمانی، روانی، اجتماعی و محیطی و با روش مصاحبه رو در رو، جمع آوری شد و به منظور تجزیه وتحلیل اطلاعات حاصله، از آزمون های Anova، T.Test و رگرسیون با استفاده از SPSS انجام گردید.
بر اساس یافته ها، 223 نفر زن (74/33درصد) و 77 نفر مرد (25/66درصد) با دامنه سنی 60 تا 85 و میانگین سنی 68/08 سال در مطالعه شرکت داشتند. نتایج پژوهش حاکی از این بود که بین مردها و زن ها، کیفیت زندگی فقط در حیطه جسمانی (0/001>P) و روانی (0/014>P) تفاوت معنی دار و امتیاز در مردها بالاتر از زن ها بود. در بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و سن نیز، فقط در حیطه جسمانی (0/036>P) و روانی (0/097>P) اختلاف معنی دار بوده و در سایر حیطه ها اختلاف معنی داری مشاهده نشد. در ارتباط کیفیت زندگی و وضعیت تاهل، افراد متاهل نسبت به کسانی که همسر خود را از دست داده اند، کیفیت زندگی بهتری داشتند و افرادی که هرگز ازدواج نکرده اند از سلامت جسمانی بالاتری برخوردار بودند. و هرقدر بر میزان تحصیلات افزوده شده، کیفیت زندگی نیز افزایش یافته و ابتلا به بیماری نیز با کیفیت زندگی در همه حیطه ها تفاوت معنی دار را نشان داد.
یافته های فوق نشان داد که فاکتورها و عوامل مختلفی مانند سن، جنس، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات و ابتلا به بیماری ها بر کیفیت زندگی سالمندان موثر است و با شناخت این عوامل و انجام اقدامات پیشگیرانه و همزمان و برنامه ریزی برای آینده می توان بر مشکلات سالمندان فعلی فایق آمده و از مشکلات سالمندان آینده نیز پیشگیری نمود.