بررسی آلودگی میکروبی سیستم های آبی یونیت های دندانپزشکی بخش تخصصی ترمیمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1385

با توجه به احتمال بروز عفونت های خطرناک در افراد با سیستم دفاعی تضعیف شده منابع آب یونیت های دندانپزشکی از نظر آلودگی میکروبی مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه ارزیابی وجود میکروارگانیسم های بیماری زا در آب یونیت های دندانپزشکی بخش تخصصی ترمیمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1385 و تاثیر زمان های فلاشینگ جهت کاهش ریسک این آلودگی ها بود.
در این مطالعه مقطعی، 6 عدد یونیت دندانپزشکی بخش تخصصی ترمیمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، جهت بررسی میزان آلودگی میکروبی سیستم های آبی انتخاب شد. نمونه ها در روز اول هفته (شنبه) پس از 64 ساعت خاموش بودن یونیت ها و در اواسط هفته پس از 16 ساعت خاموش بودن یونیت ها در ابتدای روز کاری و قبل از شروع کار برداشت شدند. سپس جهت بررسی تاثیر فلاشینگ (پاشیدن آب)، با انجام این عمل در فواصل 30، 60، 90 و 120 ثانیه نیز نمونه برداری صورت پذیرفت و در نهایت، پس از پایان کار نیز نمونه گیری انجام شد. نمونه های برداشت شده طی مراحل بالا از سه قسمت پوار، توربین و آب آشامیدنی یونیت انجام گرفت و دو نمونه نیز از آب شهری به عنوان کنترل نمونه برداشته شد و جهت اطمینان از صحیح بودن نتایج، نمونه برداری 6 بار در 6 روز متفاوت تکرار شد. نمونه های گرفته شده داخل فالکون (ظرف در بسته استریل) به آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشکده داروسازی منتقل شد. داده ها با استفاده از آزمون کروسکال والیس و آزمون چندگانه Dunn با سطح معنی داری 05/0p< مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
پس از انجام مراحل آزمایشگاهی، از نمونه های آلوده باکتری E.coli جدا شد که می تواند نشان دهنده آلوده بودن آب به فاضلاب باشد. راکد ماندن آب در لوله ها و تشکیل بیوفیلم و کنده شدن آن را باید مورد توجه قرار داد. با انجام فلاشینگ میزان آلودگی کاهش یافت بطوری که در اواسط هفته پس از 90 ثانیه فلاشینگ، آلودگی آب به صفر رسید و در روزهای شنبه نیز پس از 2 دقیقه فلاشینگ آلودگی به طور قابل توجهی کاهش یافت (زیر cfu/ml 200، میزان تایید شده توسط ADA). همچنین در نمونه های برداشت شده آلودگی آب توربین بیشتر از آلودگی آب پوار و آب آشامیدنی یونیت بود که از لحاظ آماری معنی دار بود(001/0> p).
طبق نتایج این مطالعه آب سیستم های مورد بررسی آلودگی داشت و فلاشینگ به مدت 120 ثانیه آلودگی را به صفر رساند.