تاثیر پروژسترون در تهدید به سقط

هر گونه ترشحات خونی یا خونریزی رحمی همراه با دهانه رحمی بسته در نیمه اول حاملگی تهدید به سقط نامیده می شود. این عارضه در 40-30% حاملگی ها رخ می دهد و در 50% موارد منجر به سقط جنین می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات درمانی پروژسترون عضلانی در بیماران تهدید به سقط بوده است.
مطالعه به صورت کارآزمائی بالینی و دو سو کور بر روی 300 مورد بیمار تهدید به سقط که طی سالهای 85-1383 در زایشگاه قدس و زایشگاه بیمارستان حضرت علی ابن ابیطالب(ع) زاهدان بستری و بصورت تصادفی براساس پذیرش بیمار در آنکالی پزشکان مختلف به دو گروه مساوی تقسیم شده بودند، انجام شد. بیماران در گروه کنترل (150 نفر) توسط پزشکان استراحت، هیدراتاسیون و مسکن و در گروه مورد (150 نفر) علاوه بر درمان فوق براساس تجربه و تشخیص پزشکان معالج خود که نسبت به این مطالعه Blind بودند، پروژسترون عضلانی با دوز 50 میلی گرم هر 12 ساعت چهار تا شش دوز دریافت نمودند، سقط جنین در گروه مورد در 3 نفر (2%) و در گروه کنترل در 18 نفر (12%) رخ داد (001/0=p)، میانگین مدت بستری در گروه مورد 89/1 روز و در گروه کنترل 64/2 روز (0001/0=p) و میانگین مدت خونریزی در گروه مورد 78/1 روز و در گروه کنترل 13/3 روز (0001/0=p) بود، بر اساس این یافته ها موارد سقط جنین، میانگین مدت بستری و خونریزی با اختلاف معنی داری در گروه درمان با پروژسترون کاهش یافته بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن پروژسترون به رژیم درمانی متداول بیماران تهدید به سقط می تواند منجر به کاهش قابل توجه موارد وقوع سقط جنین، مدت خونریزی و مدت زمان بستری در این بیماران گردد.