ابعاد مختلف کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا

اسکیزوفرنیا یکی از اختلالات مزمن روانپزشکی است که باعث ناتوانی شغلی، افت تحصیلی و مشکلات خانوادگی بسیاری می شود. هدف این مطالعه بررسی ابعاد مختلف کیفیت زندگی و شاخصهای آن در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا بود.

در یک مطالعه مورد- شاهد، 160 نفراز افراد 15 تا 45 ساله در دو گروه مساوی 80 نفری اسکیزوفرنیا (گروه تجربی) و سالم (گروه شاهد) بررسی شدند که برای همتا سازی از جهات فرهنگی- اجتماعی و اقتصادی علاوه بر سن، تاهل، جنس و تحصیلات از میان خانواده های همان بیماران انتخاب گردیدند. حداقل 2سال از شروع بیماری در مبتلایان می گذشت و همگی در مرحله پسرفت بیماری قرار داشتند. برای سنجش کیفیت زندگی از پرسشنامه هاتورن و ریچاردسون استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری t-student برای گروه های مستقل توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.

در هر گروه، 48 مرد و 32 زن قرار داشتند که 39 نفر متاهل و 41 نفر مجرد، مطلقه یا بیوه بودند. میانگین سن بیماران گروه تجربی 3/4±2/38 و گروه شاهد 1/3±5/40 سال بود که تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میانگین نمره کیفیت زندگی در بیماران در گروه تجربی 75/4±9/33 و گروه شاهد 12/1±6/54 بود که از نظر آماری این تفاوت معنی دار بود. در گروه مورد و شاهد، به ترتیب میانگین نمره بعد بیماری 15±5/4 و 98/0±80/10، امتیاز در بعد زندگی مستقل 14/1±10/8 و 83/0±90/10، نمره بعد روابط اجتماعی 97/1±40/6 و 77/0±11، نمره بعد احساسات جسمی 49/1±70/8 و 70/0±90/10 و نمره بعد بهزیستی روانی 89/1±20/6 و 90/0±11 بودند که تفاوت مشاهده شده در تمامی موارد معنادار بود.

کیفیت زندگی بیماران اسکیزوفرنیا در مقایسه با گروه شاهد در تمام ابعاد در سطح پایین تری قرار دارد بطوری که بیماران مبتلا کمترین نمره را در بعد بیماری و بیشترین نمره را در بعد احساسات جسمی گرفته اند. با توجه به ترتیب نزولی نمرات در ابعاد پنجگانه پرسشنامه می توان برای تعیین اولویت مداخلات دارویی، روانی و اجتماعی برنامه ریزی نمود.