رتبه بندی وانتخاب پروژه های تحقیقاتی تحت محیط فازی تصمیم گیری گروهی از طریق تکنیک تصمیم گیری TOPSIS

رتبه بندی و انتخاب پروژه های تحقیقاتی یک وظیفه نسبتآ متداول، دشوار و پیچیده شوراهای تخصصی و پژوهشی در مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی است. پیچیدگی آن از ملاحظه تاثیر بیش از یک معیار بر روی هر پروژه، و مشارکت تصمیم گیرندگان متعدد درفرآیند رتبه بندی و انتخاب پروژه های تحقیقاتی بر مبنای معیارهای متعدد نشات می گیرد تصمیم گیرندگان؛ رجحان های خویش درباره میزان اهمیت معیارها و میزان تامین معیارها توسط پروژه های تحقیقاتی را بیان می دارند. قضاوت تصمیم گیرندگان مشتمل بر دانش مبهم، نامعلوم آنها است که از طریق،واژه های زبانی بیان می گردد. تئوری مجموعه فازی انعطاف پذیری مورد نیاز برای نمایش عدم اطمینان ناشی از فقدان دانش را فراهم می کند و می تواند موضوع عدم اطمینان و نادقیقی واژه ای را اداره کند و برای اداره اطلاعات نادقیق در مسائل تصمیم گیری دنیای واقعی که ارزش معیارها و گزینه ها و... دقیقا تعیین نمی شوند؛ بکار رود. از این رو تحت محیط تصمیم گیری که ارزش معیارها و پروژه های تحقیقاتی به صورت مبهم و نامعلوم بیان شده باشد؛ می توان برای حل مساله رتبه بندی و انتخاب پروژه های تحقیقاتی؛ از روش های تصمیم گیری با TOPSIS با داده فازی مورد ملاحظه قرار گرفته است. تکنیک تصمیم گیری TPOSIS فازی بر اساس اصلی بنیان گذاشته شده است که بدیل انتخاب شده باید دارای کمترین فاصله از راه حل ایده آل مثبت و بیشترین فاصله از راه حل ایده آل منفی باشد. این اصل در فرآیند تصمیم گیری انسان؛ یک اصل شهودی و پذیرفتنی است.